Louis Van Gaal: Uppgjör

Louie Louie, oh no
Sayin’ we gotta go, yeah yeah, yeah yeah yeah
Said Louie Louie, oh baby
Said we gotta go

Þó brottför Louis Van Gaal hafi ekki alveg verið háttað eins og fyrsta versið í laginu Louie Louie eftir The Kingsmen er háttað þá hefur Hollendingurinn yfirgefið Manchester United eftir tvö ár við stjórnvölin.

Þó svo að margir hafi viljað sjá hann klára síðasta árið af samningnum sínum þá eru enn fleiri sem telja að samband Manchester United við Van Gaal hafi staðið of lengi. Hvað þá fyrst Portúgali að nafni José Mourinho sé á lausu í dag. Samkvæmt könnun sem var gerð nýlega meðal þeirra stuðningsmanna félagsins sem mæta á leiki þá vildu 80% sjá stjórann fara í sumar.

Hér að neðan ætlum við hjá Rauðu djöflunum að gera okkar besta til að gera upp tíma United undir stjórn Van Gaal.

Tímalína

Byrjum á byrjuninni; Van Gaal var sum sé ráðinn til að snúa við gengi United eftir hörmulegt tímabil undir stjórn David Moyes og Ryan Giggs. Hann mætti með pompi og prakt og fer strax að rífa kjaft. Allt sem stuðningsmenn félagsins eru vanir að sjá frá þjálfara liðsins, allavega í tvo áratugi áður en David Moyes tók við.

Undirbúningur félagsins fyrir tímabilið 2014/2015 virtist hreint út sagt frábær þar sem liðið vann LA Galaxy 7-0 ásamt því að vinna Reald Madrid, Liverpool, Roma, Valencia og Inter á vítaspyrnum. Þarna leit hið nýja leikkerfi liðsins, hið undursamlega 3-4-1-2, út eins og bylting sem myndi ætti eftir að rúlla yfir ensku deildina.

Nú þegar mikið vatn er runnið til sjávar þá hefur kvisast út að undirbúningstímabilið hafi verið líkara fangabúðum þar sem það voru tvær æfingar á dag ásamt vídjó fundum og mönnum skipað að sofa á milli æfinga. Einnig er talað um að kvöldmaturinn hafi verið ristað brauð, ég ætla þó að leyfa mér að efast um að liðið hafi lifað á ristuðu brauði eintómu.

Svo virðist sem álagið á undirbúningstímabilinu hafi sagt til sín því liðið mætti hreinlega með tóman tank inn í deildina, em sést það best á hvernig fyrstu leikirnir fóru. Einn sigur í fyrstu fimm, gegn QPR á heimavelli, á meðan liðið tapaði fyrir Swansea City og Leicester City ásamt því að gera jafntefli við Sunderland og Burnley.

Svo má ekki gleyma því að minnast á 4-0 tap fyrir neðri deildar liði MK Dons í Deildarbikarnum. Ekki nóg með það að Van Gaal virtist hreinlega stilla liðinu þannig upp að hann hefði afsökun til að losa sig við flesta þá leikmenn sem spiluðu, heldur tókst honum, og öllu þjálfarateyminu, alveg að líta framhjá ákveðnum leikmanni MK Dons. Hann heitir Bamidele Jermaine Alli, spilar fyrir Tottenham Hotspur í dag og er á leiðinni á Evrópumót landsliða í sumar.

Þarna voru viðvörunarbjöllur strax farnar að hringja. Flestir stuðningsmenn félagsins voru gjörsamlega búnir að fá upp í kok af 3-4-1-2 leikkerfinu sem hafði gengið svo vel á undirbúningstímabilinu. Reyndar var Van Gaal búinn að prófa 4-4-2 með tígulmiðju, til að mynda í sigrinum gegn QPR, en skipti svo alltaf ítrekað til baka í 3-4-1-2 sem skilaði hreinlega engu nema óðagoti og stressi á vellinum. Til að geta spilað kerfið voru svo ýmsir leikmenn færðir fram og til baka á vellinum. Þannig fór Ángel Di María úr því að vera miðjumaður með frjálst hlutverk í einhvers konar skyndisóknar-stungu-framherja sem fékk úr litlu sem engu að moða. Þar á milli hafði honum verið spilað á báðumvængjum. Á meðan Di Maria var frammi þá var Wayne Rooney samt kominn niður á miðjuna.

Á endanum þegar liðið fór á skrið þá höfðu meiðsli og leikbönn leitt Van Gaal út í einhverskonar 4-1-4-1 leikkerfi þar sem Daley Blind blómstraði sem vinstri bakvörður með Ashley Young fyrir framan sig, Michael Carrick fór hamförum sem djúpur miðjumaður og Marouane Fellaini var frábær sem einhver útfærsla af djúpum Target senter. Að sama skapi var Juan Mata allt í einu orðinn hægri kantmaður.

Það er ef til vill óþarfi að fara í gegnum tímabilið skref fyrir skref en í 38 deildarleikjum þá tók liðið þrisvar sinnum þrjá leiki í röð án sigurs. Loka hrinan kom þegar liðið hafði verið á góðu skriði og meðal annars unnið Tottenham Hotspur, Liverpool og Manchester City. Þarna leit út fyrir að liðið gæti náð öðru sæti og endað tímabilið með smá bravör en allt kom fyrir ekki og liðið tapaði gegn Chelsea, Everton og West Bromwich Albion án þess að skora mark. Að sama skapi endaði liðið síðustu tvo leiki tímabilsins með jafntefli.

Fjórða sætið í deildinni með 70 stig var niðurstaðan. 20 sigrar, 10 jafntefli og 8 töp. Liðið skoraði 62 mörk og fékk á sig 37.

Hvað aðrar keppnir varðar þá tapaði félagið eins og áður var sagt gegn MK Dons í Deildarbikarnum. Í FA bikarnum komst liðið í sjöttu umferð þar sem það tapaði fyrir Arsenal 2-1 en á leiðinni þurfti það endurtekinn leik gegn Cambridge United þar sem fyrri leikurinn fór 0-0. Síðari leikurinn vannst 3-0 en ásamt þeim sigri vann liðið 2-0 sigur á Yeovil Town og 3-1 sigur á Preston North End.

Eftir tímabilið hélt Van Gaal rosa ræðu á lokahófi félagsins og fékk alla stuðningsmenn félagsins til að trúa því að næsta ár yrði enn betra. Miklu betra. MIKLU MUN BETRA.

Fyrir tímabilið gaf Van Gaal það út að hann ætlaði að minnka leikmannahópinn en að sama skapi gera hann samkeppnishæfari. Það var eitthvað sem fáir stuðningsmenn skildu almennilega en liðið var komið í Meistaradeildina sem þýddi aukið álag ásamt því að meiðsli tímabilsins á undan gerðu það að verkum að liðið notaði ítrekað leikmenn sem voru ekki enn komnir með sína eigin Wikipedia síðu. Að sama skapi losaði Van Gaal sig nánast við alla framherja félagsins og sagði bara að Wayne Rooney myndi skora 20-25 mörk í vetur … hvað gæti mögulega farið úrskeiðis.

Til varnar grey Rooney þá eru sögusagnir um að hann hafi verið að spila alveg eins og Van Gaal vildi að hann spilaði og það hafi ástæða þess að hann varla komist í færi. Þegar hann kom aftur inn í liðið í janúar mun hann hafa sagt að núna yrði hann að fá að spila sinn leik og þó loksins fór hann að skora, en svo meiddist hann auðvitað!

Hvað varðar leikmannakaup þá voru nokkrir leikmenn keyptir og sást bersýnilega að allt tal um að Van Gaal vildi hávaxnara lið var rétt þegar hæð leikmanna sem hann keypti er skoðuð.

Fyrir utan Memphis Depay þá eru Matteo Darmian, Morgan Schneiderlin, Bastian Schweinsteiger og Anthony Martial allir yfir 180 cm á hæð. Sérstaklega miðjumennirnir tveir en Schweinsteiger er 183 cm og Schneiderlin er 185.

Stuðningsmenn félagsins, þar á meðal undirritaður, voru mjög spenntir fyrir tímabilinu enda loksins var United komið með miðju sem leit ógnvænlega út. Morgan Schneiderlin hafði verið einn af betri miðjumönnum deildarinnar síðustu ár. Bastian Schweinsteiger var Þýskalandsmeistari, Evrópumeistari, Heimsmeistari og ég veit ekki hvað og hvað. Memphis var markahæstur í hollensku deildinni og átti fínt HM, hafði þessa ofurstjörnu eiginleika sem maður vill sjá hjá framherjum alla stóru félaganna í heiminum. Matteo Darmian kom inn sem ítalskur landsliðsmaður og Anthony Martial kom inn sem einhver mest spennandi framherjinn í Evrópuboltanum, hvað átti hreinlega að geta klikkað?

Þannig fór það svo að nánast allt klikkaði. Tímabilið sjálft og spilamennskan voru öskrandi vonbrigði á alla vegu!

Rennum yfir þetta;

Undirbúningstímabilið var talsvert styttra enda þurfti liðið að fara í undankeppni Meistaradeildarinnar, sem byrjaði þó þegar deildarkeppnin var hafin. Það virðist sem Van Gaal hafi áttað sig á því að undirbúningstímabilið árið áður hafi farið aðeins yfir strikið. Liðið vann Club América, San Jose Earthquakes og Barcelona áður en það tapaði fyrir Paris Saint-Germain.

Deildarkeppnin hófst talsvert betur en árið á undan en Tottenham Hotspur og Aston Villa voru lögð af velli 1-0 áður en Newcastle kom og hélt hreinu á Old Trafford í fyrsta 0-0 leik tímabilsins. Þeir áttu eftir að verða nokkrir svo vægt sé til orða tekið. Svo fór liðið til Wales og tapaði aftur fyrir Gylfa Sig og Swansea City. Þarna í millitíðinni var Club Brugge sigrað nokkuð þægilega og sæti í riðlakeppni Meistaradeildarinnar tryggt.

Í kjölfarið fylgdu nokkrir mjög góðir sigrar og sjálfstraustið augljóslega í botni, liðið skoraði til að mynda þrjú mörk í þremur leikjum í röð. Gegn Liverpool, Southampton og Sunderland. Þarna hafði maður trú á þessu, það var eins og eitthvað gæti gerst í vetur. Svo kom skellurinn gegn Arsenal, 3-0 á Emirates þar sem enginn virtist vita hvað leikplanið væri, hvorki leikmenn né stuðningsmenn.

Það kvissaðist svo út að leikmenn hefðu verið mjög ósáttir með leikplanið en Van Gaal hafði viljað fara í hápressu eltingarleik gegn Arsenal með bæði Carrick og Schweinsteiger á miðjunni sem endaði með því að Mesut Özil fékk hreinlega að leika lausum hala og Alexis Sanchez fór svo illa með Darmian greyið að hann var marga mánuði að jafna sig.

Í millitíðinni hafði United hafið leik í riðlakeppni Meistaradeildarinnar, fyrsti leikurinn þar endaði með ósköpum. 2-1 tap gegn PSV Eindhoven Í Hollandi og Luke Shaw, sem hafði byrjað tímabilið frábærlega, tvífótbrotnaði eftir groddaralega tæklingu frá Hector Moreno.

Formið í deildinni var reyndar frekar gott fram í desember en liðið vann Everton, West Bromwich Albion og Watford en gerði þó fjögur jafntefli. Gegn Manchester City, Crystal Palace, Leicester City og West Ham United. Þrjú af þessum jafnteflum voru þó 0-0 jafntefli og liðið hafði að sama skapi dottið út úr Deildarbikarnum á vítaspyrnum fyrir Middlesborough þar sem Van Gaal spilaði á nánast fullu liði í 120 mínútur.

Að sama skapi var liðið komið í vandræði í Meistaradeildinni en riðillinn sem átti að vera formsatriði var að breytast í martröð. Eftir jafntefli í Rússlandi og jafntefli á heimavelli gegn PSV Einhoven þá þurfti United að fara til Wolfsburg og vinna til að komast áfram.

Á þessum tímapunkti voru ýmis meiðsli farin að segja til sín og Guillermo Varela byrjaði til að mynda gegn Wolfsburg ásamt því að Cameron Borthwick-Jackson kom inn á í fyrri hálfleik. Að ógleymdri skiptingu ársins þegar Nick Powell kom inn á fyrir Juan Mata á 69 mínútu. Sú skipting mun seint gleymast að Powell var ennþá að skríða saman eftir rosaleg meiðsli.

Sjaldan hafa stuðningsmenn United séð annan eins desember mánuð en eftir fjögur jafntefli í sjö leikjum var félagið hrunið niður í fjórða sætið. Það átti aðeins eftir að versna. Eftir þrjú töp í röð gegn AFC Bournemouth, Norwich City á Old Trafford og Stoke City þá var liðið komið í sjötta sæti. Við bættist svo 0-0 jafntefli gegn Chelsea sem höfðu ekkert getað á tímabilinu.

Þegar hér var komið við sögu var liðið búið að spila átta leiki í öllum keppnum án þess að vinna og margur stuðningsmaðurinn orðinn ansi gramur. Gramur er reyndar léttvægt orð, stuðningsmenn voru hreinlega brjálaðir, önnur eins úrslit og almennt andleysi var til skammar. Ekki bætti úr skák að leik eftir leik sat Van Gaal sem fastast í sætinu sínu og ríghélt í svörtu möppuna sína sem guð einn veit hvað inniheldur.

Öll fína spilamennska liðsins fyrr á tímabilinu var sum sé horfin, liðið skapaði sér varla færi, skoraði ekki mörk og meiðslin hrönnuðust upp.

Form United eftir þetta var slitrótt í meira lagi, það vann í mesta lagi tvo leiki í röð áður en því var sparkað aftur niður á jörðina og komst það aldrei upp úr fimmta sætinu þar sem það sat þegar deildarkeppninni lauk núna um daginn. Af 38 leikjum þá vann United 19, gerði 9 jafntefli og tapaði 10. Liðið skoraði aðeins 49 mörk og fékk á sig 35. Félagið hefur ekki skorað færri mörk í deildinni í 26 ár!

Þessi árangur í deildinni einn og sér er brottrekstrarsök.

Árangur liðsins í öðrum keppnum var ekki upp á marga fiska. Vissulega var bikarinn loksins unninn en mótherjarnir verða nú seint taldir þeir sterkustu. Stórlið Sheffield United var sigrað á Old Trafford með víti á 93 mínútu. Derby County voru lagðir af velli 3-1 á Pride Park. Shrewsbury Town voru sigraðir 3-0 á þeirra eigin heimavelli. Það þurfti tvo leiki til að sigra West Ham United og David De Gea þurfti að draga enn eina kanínuna úr hattinum þegar liðið lagði Everton á Wembley 2-1 í undanúrslitum eftir sigurmark Martial á 93 mínútu. Að lokum var Crystal Palace sigrað 2-1 í framlengingu þökk sé Jesse Lingard.

Aðrar keppnir voru hins vegar nánast til skammar, eins og áður sagði þá datt liðið út gegn Middlesborough í deildarbikarnum, komst ekki upp úr riðlinum í Meistaradeildinni og vann aðeins einn af fjórum leikjum í Evrópudeildinni. Ásamt því að láta Liverpool, af öllum hel…is liðum, henda sér öfugt út úr Evrópudeildinni.

Samantekt

1. Í síðustu 76 deildarleikjum þá hefur Manchester United unnið 39 leiki, gert 19 jafntefli og tapað 18 leikjum. Liðið tapaði sum sé 1/4 allra deildarleikja undir stjórn Louis Van Gaal.
2. Í bikarnum hefur liðið unnið níu leiki, gert tvö jafntefli og tapað einum leik. Þó þessi tölfræði sé auðvitað frábær þá er vert að nefna að hún inniheldur fleiri lið fyrir neðan Premier League heldur en innan.
3. Í deildarbikarnum hefur liðið unnið einn, gert eitt jafntefli, tapað í vítaspyrnukeppni, og tapað einum. Enginn af mótherjum félagsins í deildarbikarnum var í Úrvalsdeildinni.
4. Í forkeppni Meistaradeildarinnar vann það tvo af tveimur. Í riðlakeppninni vann það tvo, gerði tvö jafntefli og tapaði tveimur.
5. Í Evrópudeildinni vann liðið einn leik, gerði eitt jafntefli og tapaði tveimur.
6. Í rauninni var langbesti árangur liðsins í æfingaleikjum, en þar vann liðið níu leiki og tapaði aðeins einum. Túlkið það eins og þið viljið.

Eingöngu byggt á úrslitum þá er þetta ekki nægilega gott. Ef knattspyrnan almennt og skemmtun áhorfenda er skoðuð er þetta alls ekki nægilega gott.

Ef við setjum þetta upp í nokkra punkta hér í lokin þá skulum við byrja á þeim jákvæðu;

Jákvæðir punktar

• Van Gaal endaði hörmulegt gengi gegn stóru liðunum sem einkenndi félagið undir stjórn David Moyes. Tveir sigrar, eitt jafntefli og eitt tap gegn Manchester City er dæmi um það. Að sama skapi vann hann öll sín einvígi við Liverpool í deildinni!
• Blaðamannafundir og viðtöl voru sjaldan leiðinleg, í raun var flest allt sem hann sagði mjög skrautlegt. Allavega til að byrja með, um leið og það fór að halla undan fæti í desember 2015 þá varð hann þurrari með hverjum deginum sem leið.
• Van Gaal tók að vissu leyti til í leikmannahópnum. Menn geta samt deilt um hversu vel hann tók til í leikmannahópnum en það er efni í aðra grein fyrir sig.
• Hann virðist hafa uppfært æfingasvæðið og félagið er í aðgerðum sem snúa að því að endurbyggja unglingakerfið sem var í raun orðið úrelt.
• Van Gaal kom Manchester United í Meistaradeildina.
• Liðið vann bikarinn í fyrsta skipti í 12 ár undir stjórn Van Gaal.
• Van Gaal keypti Anthony Martial. Ég meina, hvar væri United í dag án Anthony Martial?
• Van Gaal gaf ungum leikmönnum séns. Á tveimur tímabilum hafa yfir 10 uppaldir leikmenn spilað sinn fyrsta leik fyrir Manchester United.
• Upprisa Chris Smalling. Stóra spurningin er reyndar hvort Smalling sé ekki að uppfylla þær vonir sem voru gerðar þegar hann var keyptur. Hvort Van Gaal spili stóran þátt í því verður Smalling sjálfur að svara.
• Marcus Rashford, Timothy Fosu-Mensah og Cameron Borthwick-Jackson. Hvort hér eigi að þakka Van Gaal eða Warren Joyce og Paul McGuinnes verður látið liggja milli hluta.

Þá er komið að neikvæðu punktunum;

• Hann er ekki Pep Guardiola, José Mourinho né Jurgen Klopp en það eru eflaust þeir þrír stjórar sem flestir stuðningsmenn Manchester United vildu sjá taka við.
• Knattspyrnan sem var boðið upp á var hreinlega leiðinleg, en félagið hefur ekki skorað jafn fá mörk í manna minnum. Ekki nóg með það heldur tókst liðinu varla að skora í fyrri hálfleikjum leikja eða þá að eiga skot á markið.
• Hann datt út úr riðlakeppni Meistaradeildarinnar. Hann datt út gegn Liverpool í Evrópudeildinni.
• Árangur gegn minni liðum er til skammar. Til að mynda hefur Louis Van Gaal aðeins unnið Tony Pulis einu sinni, gert eitt jafntefli og tapað tvisvar. Einnig má nefna árangur United gegn liðunum sem féllu í ár; þeir slefuðu í 1-0 sigra gegn Aston Villa bæði heima og að heiman, tvo jafntefli gegn Newcastle United ásamt því að tapa öðrum leiknum gegn Norwich City. Reyndar er Aston Villa eina liðið af neðstu sjö liðum deildarinnar sem United vann í bæði skiptin í vetur.
• Meiðsli ofan á meiðsli ofan á meiðsli. Á fyrra tímabilinu voru þetta álagsmeiðsl þar sem menn meiddust ítrekað sökum of mikils æfingaálags. Í ár tókst leikmönnum að sleppa við það en það virtist sem leikmenn æfðu samt sem áður það mikið að þeir gátu varla spilað leiki án þess að meiðast.
• Ekki nóg með öll meiðslin þá spilaði Van Gaal flest alla sína leiki á sínu sterkasta liði. Skipti engu máli hvort mótherjinn væri Sheffield United, Yeovil Town eða Cambridge United. Þetta leiddi auðvitað til aukinnar þreytu hjá flestum leikmönnum liðsins og til að mynda þá meiddist Bastian Schweinsteiger illa í leik gegn Sheffield United sem hann hefði undir öllum kringumstæðum ekki átt að spila. Að sama skapi voru flestir þessara leikja tilvaldir til að spila ungum leikmönnum sem sátu sem fastast á bekknum eða í stúkunni.
• Ítrekað væl í fjölmiðlum. Eftir að hafa spilað sömu leikmönnunum ítrekað gegn jafn slökum liðum og þeim sem nefnd eru í fyrra punkti þá kvartaði hann yfir hversu þreyttir leikmenn væru. Sömuleiðis talaði hann oftar en ekki um að liðinu vantaði meiri hraða fram á við og fleiri skapandi leikmenn. Samt spilar hann Juan Mata á vængnum og seldi leikmenn á borð við Danny Welbeck, Wilfried Zaha, Javier Hernandez og Shinji Kagawa sem flokkast flestir með þennan hraða eða sköpunargáfu sem hann vildi.
• Leikmannakaup undanfarin tvö ár. Fæstir leikmenn sem Van Gaal hefur keypt hafa gert eitthvað af viti. Ángel Di María og Memphis Depay eru eflaust bestu dæmin, tveir gífurlega sóknarþenkjandi og spennandi leikmenn sem byrjuðu báðir allt í lagi og svo voru þeir bekkjaðir og nánast útskúfað almennt. Enda lét Di Maria sig hverfa um leið og möguleiki var. Svo mætti hér nefna Matteo Darmian, Bastian Schweinsteiger, Morgan Schneiderlin og fleiri.
• Spila leikmönnum út úr stöðu. Eins og var nefnt hér að ofan var Di María ítrekað spilað í mismunandi stöðum á vellinum, og hann er ekki einn um það. Mætti segja að Van Gaal hafi tekið við af Claudo Ranieri sem Tinkerman, á fyrra tímabilinu var t.d. Marcos Rojo miðvörður og Daley Blind bakvörður en í ár voru þeir búnir að skipta. Svo reyndi hann að byrja tímabilið með Memphis í holunni áður en hann fór út á kant og svo á bekkinn, Juan Mata hefur ítrekað verið spilað út á kanti, Martial sömuleiðis ásamt fleiri dæmum.
• Victor Valdes fíaskóið. Mér í raun alveg sama hvað kom upp á milli Valdes og Van Gaal, hvernig það mál var höndlað er til skammar frá A-Ö og er vandræðalegt fyrir alla innan félagsins.
• Leikmannaval og skiptingar í leikjum. Leik eftir leik var ekki framherji á bekknum, enda Van Gaal búinn að selja eða lána alla framherja félagsins. Þannig að þegar liðið þurfti að skora í leikjum þá skipti hann bara um bakvörð! Þvílík töfralausn. Þetta leiddi af sér heimsmet í bakvarðaskiptingum yfir stakt tímabil. Svo má ekki gleyma Nick Powell, greyið mun eflaust aldrei fá að gleyma þessu.
• Meðferð ungra leikmanna. Munið þið eftir leikmönnunum sem skutust upp á stjörnuhimininn í fyrra eða hitt í fyrra. Hér má nefna Adnan Januzaj, James Wilson, Paddy McNair, Tyler Blackett eða Andreas Pereira. Nei þeim var öllum sparkað í byrjun tímabils þegar Van Gaal ætlaði að búa til lítinn 18 manna kjarna leikmanna sem átti að geta spilað alla leiktíðina á fullu gasi. Svo þegar meiðslin fóru að hrúgast inn þá neyddist Van Gaal til að prófa nýja unglinga sem sprungu sem betur fer út.
• Traustið sem Wayne Rooney fékk. Hverjum hefði dottið í hug að hugmyndin um að treysta á þreyttan Wayne Rooney sem 30 marka framherja gæti sprungið í andlitið á þér. Örugglega flestum öðrum en Van Gaal, sem betur fer tókst félaginu að landa Martial áður en glugginn lokaði.
• Fíaskóið sem er að leka út núna varðandi tölvupósta þar sem hann tók hvern og einn leikmann fyrir, tala nú ekki um ef hann setti í alvöru mælitæki sem sýndi hversu lengi tölvupósturinn var opinn. Þetta jaðrar við geðveilu.
• Samkvæmt ýmsum heimildum, meðal annars Andy Mitten virðist sem leikmenn vilji breytingu en margir hverjir voru komnir með upp í kok af því hvernig Van Gaal talaði niður til þeirra og fór með þá eins börn. Sömuleiðis segir Mitten að leikmenn hafi í raun verið komnir með gífurlega leið á flestum í þjálfarateyminu og að minnstu hafi munað að til handalögmála kæmi á æfingasvæðinu milli leikmanna og þjálfara.
• Að lokum er þetta eflaust punktur sem fáir eru sammála mér um en mér finnst Van Gaal hafa verið alltof duglegur að losa sig við leikmenn sem vita um hvað félagið snýst. Eflaust erfitt að setja fingurinn á það um hvað nákvæmlega félagið snýst en áður en Van Gaal tók við þá hafði liðið misst leikmenn á borð við Patrice Evra, Nemanja Vidic og Rio Ferdinand. Síðan ári síðar voru leikmenn á borð við Darren Fletcher, Rafael, Jonny Evans og Danny Welbeck horfnir á braut. Eflaust vildu einhverjir fá að spila meira en ég er á því að liðið hefði verið betur statt með allavega tvo af þessum leikmönnum áfram, leikmenn sem voru tilbúnir að leggja blóð, svita og tár í hverja einustu mínútu. Núna virðist líka sem Michael Carrick sé á leiðinni frá félaginu, þó svo að hann hafi verið slakur í ár þá væri fásinna að sleppa honum í sumar, liðið þarf á honum að halda á næsta ári þó það væri ekki nema aðeins í einstaka leik og á æfingum.
• Ég get alveg viðurkennt það að síðustu tvö ár hafa líklega verið þau erfiðustu sem ég hef upplifað sem stuðningsmaður Manchester United. Ég persónulega skemmti mér betur yfir David Moyes tímabilinu, ég hafði í raun meiri von þá heldur en síðustu sex mánuði. Nú hins vegar, með nýtt þjálfarateymi yfirvofandi þá verður að viðurkennast að ég er orðinn lúmskt spenntur fyrir næsta tímabili! Stuðningsmenn annarra liða eru nú þegar byrjaðir að væla.

En Louie Louie, við munum alltaf hafa Wembley … og Jesse Lingard!