Ég veit ekki alveg hvernig mér á að líða eftir þennan leik. 1-0 tap gegn City er ömurlegt, það er óþolandi að tapa á móti þessu liði. En þegar maður horfir heildstætt á leikinn er erfitt að vera mjög brjálaður. Að klára leikinn einum færri með miðjumann, kantmann og algjörlega óreyndan miðvörð í öftustu fjórum og vera svekktur með að United skyldi ekki að minnsta kosti stela stigi er eiginlega alveg fáranlegt. Blendnar tilfinningar.
Louis van Gaal hélt sig við svipaða uppstillingu og gegn Chelsea. Valencia kom inn fyrir meiddan Rafael, það var eina breytingin.
Bekkur: Lindegaard, McNair, Carrick, Fletcher, Herrera, Mata, Wilson.
Framan af var þetta tiltöluleg jafnt. City menn lágu til baka, leyfðu United að spila boltanum og beittu skyndisóknum. City-menn voru hættulegri og þessar skyndisóknir voru ansi beittar. David de Gea þurfti að verja vel í þrígang eftir ágætis færi United en United-menn létu ekkert valta yfir sig og leikurinn var bara þokkalega jafn. Það breyttist allt þegar heilinn á Chris Smalling fór í tímabundið leyfi. Hann fékk afskaplega og gjörsamlega óþarft gult spjald fyrir að fara fyrir útspark Joe Hart. Hann virðist þó ekki hafa tekið eftir því að hann hafi fengið spjaldið því skömmu seinna fór hann í afskaplega glannalega tæklingu. Honum til varnar var hann skilinn einn eftir af Valencia við vítateigshornið en maður myndi búast við því að maður á gulu spjaldi myndi ákveða að fara varlega í sakirnar. Neibb, okkar maður dembdi sér í tæklinguna gegn Milner, missti af boltanum en ekki af manninum. Auðveld ákvörðun fyrir dómara leiksins, seinna gula. Við einum færri út leikinn.
Það var stutt í hálfleikinn þegar Smalling fékk að fjúka og City-menn pressuðu grimmt út háfleikinn. Okkar menn héldu út, Carrick kom inn í miðvörðinn og staðan var 0-0 í hálfleik. 0-0, manni færri. Eftir þetta hugsaði maður bara: Þið verðið að halda þetta út. Einum færri gegn City, eitt stig er fínt. Á þessu tímapunkti samanstóð vörnin okkar af hægri kantmanni, miðjumanni sem var að spila sinn fyrsta leik eftir löng, meiðsli og Rojo og Shaw. Það breyttist fljótlega. Á 55. mínútu fór Rojo í frekar sakleysislega tæklingu en verandi varnarmaður United fór hann auðvitað úr axlarlið. Þetta er löngu hætt að vera fyndið. Paddy McNair kom inn á og þá samanstóð varnarlínan okkar af hægri kantmanni, miðjumanni sem var að spila sinn fyrsta leik eftir löng meiðsli, varnarmanni sem hafði spilað tvö leiki til þessa og Luke Shaw. Þetta er fáranlegt.
Á þessum tímapunkti vonaði maður bara að City myndi ekki gjörsamlega ganga frá okkur eins og þeir hafa gert annaðslagið undanfarin tímabil. Skömmu eftir að McNair kom inná kom svo sigurmark City. Fínt spil upp kantinn, McNair sofnaði á verðinum og Aguero smellti honum í netið. Eftir þetta færðist samt smá kraftur í okkur menn. Það skiptir svo sem ekki máli hvort maður tapar 3-0 eða 1-0 þannig að United-menn fóru að taka meiri sénsa og með smá heppni hefðu United vel getað stolið að minnsta kosti einu stigi. Robin van Persie átti fína tilraun að marki en Hart var vel á verði. Rooney rölti svo þægilega í gegnum vörnina en í staðinn fyrir að skjóta í fínu færi ákvað hann að dútla eitthvað með boltann. Skrýtin ákvörðun hjá fyrirliðanum en boltinn barst þó til Di María sem átti gott skot en aftur var Hart vel á verði. Fellaini fékk svo afspyrnu fínt skallafæri fyrir framan markið en boltinn fór í öxlina á honum og framhjá. Þrjú mjög fín færi og með smá heppni hefði United getað skorað a.m.k eitt mark. Heppnin hefur þó líklega klárast þegar United slapp við að fá á sig víti í leiknum. Dómari leiksins hefði vel getað dæmt vítaspyrnu í þrígang en í öll skiptin slapp United með skrekkinn.
Við pressuðum svo í lokin, fengum hornspyrnur og aukaspyrnur en ekkert gekk og City-sigur staðreynd.
Eins og leikurinn spilast er erfitt að vera gríðarlega ósáttur með leik liðsins. Chris Smalling gerði sig sekan um afspyrnu heimskuleg mistök og það kostaði okkur þennan leik. Með 11 menn og sömu varnarlínu hefðum við vel getað farið með þrjú stig heim, að minnsta kosti eitt.
Á köflum var spilamennskan fín og það er augljóst að liðið er að bæta sig hægt og rólega undir stjórn Louis van Gaal. Vandamálið er hinsvegar varnarlínan. Það er ekki hægt að tala um hversu góðir eða lélegir einstakir varnarmenn okkar eru þegar Louis van Gaal getur ekki stillt upp sömu varnarnlínunni leik eftir leik. Nú þarf hann enn á ný að stokka upp í varnarlínunni vegna meiðsla og leikbanna. Þetta er óþolandi ástand. Doron Solomon orðaði þetta best:
Until we have something resembling a settled and proper back four, van Gaal is unfortunately fighting a losing battle.
— Doron Salomon (@DoronSalomon) November 2, 2014
Menn geta gagnrýnt Louis van Gaal fyrir ýmislegt en það er alveg ljóst að það er alveg sama um hvaða lið ræðir og hvaða stjóra. Menn lenda í vandræðum þegar menn geta ekki stillt upp sömu vörninni leik eftir leik og þurfa að vera í stöðugum vandræðum. Hvernig væri staðan hjá Chelsea ef Hazard þyrfti að vera í hægri bak, Mikel og einhver kjúklingur í hægri bak? Þetta er óþolandi ástand sem þarf að laga sem fyrst, hvort sem það felur í sér að losna við þessa meiðslapésa, kaupa nýja leikmenn sem geta haldist heilir eða reka alla fitness-deildina hjá United. Á meðan United getur ekki stillt upp samstæðri varnarlínu leik eftir leik verðum við í vandræðum. Alveg sama hvaða stórstjörnur stilla sér upp fyrir framan þá og alveg sama hvaða knattspyrnusnillingur er á hliðarlínunni.
Þetta tíst koverar einhvernveginn hvernig manni líður:
Results have been worse than under Moyes – but performances, style, mentality, feels like United again. Moyesian cowardice from City today.
— Robert Martinez (@elrob) November 2, 2014
Þessi byrjun er samt ekki nógu góð. Og það er fokking óþolandi að tapa fyrir City!
Endum þetta á þessu. Þetta er fáranlegt:
Really unsure who/what’s ultimately to blame here. Incredible injury list even by United’s bizarre recent standard. pic.twitter.com/IeCIcOcmro
— Robert Martinez (@elrob) November 2, 2014