Manchester United komst í gærkvöldi í undanúrslit Evrópudeildarinnar eftir 5-4 sigur á Lyon og 7-6 samanlagt. Leikurinn innihélt góðan hálfleik, slæman kafla, algjört klúður og ótrúlega endurkomu.
United komst yfir strax á tíundu mínútu. Alejandro Garnacho snéri sig fram hjá tveimur varnarmönnum í teignum og sendu út þar sem Manuel Ugarte mætti og sendi boltann í netið.
United fékk fleiri færi í hálfleiknum, Bruno Fernandes átti skot í þverslána, tók boltann viðstöðulaust á lofti eftir að hafa runnið. En Lyon fékk líka færi. Andre Onana virtist hafa haft gott af hvíldinni gegn Newcastle á sunnudag og varði vel í tvígang.
Þegar rétt var komið inn í uppbótartíma fyrri hálfleiks lyfti Harry Maguire boltanum inn á teiginn hægra megin, þar slapp Diego Dalot inn fyrir varnarmann Lyon, lagði fyrir sig boltann og smellti honum í hornið fjær. United fór þar með inn í leikhléið með 2-0 forskot og virtist með öll völd.
Glatað færi Garnacho
Einn af vendipunktum leiksins kom á 50. mínútu. Garnacho slapp inn fyrir vinstra megin, stakk af varnarmann, kom sér í skotstöðu einn á móti markmanni en skaut beint á hann. Færi sem þetta enda í markinu í flestum tilfellum og hefði þarna væntanlega gert út af við leikinn.
En Lyon slapp fyrir horn og nýtti það, eftir að Malick Fofana og Alexandre Lacazette komu inn á. Corentin Tolisso minnkaði muninn á 71. mínútu í kjölfar hornspyrnu og – eins og of oft gerist með United – þá fékk liðið á sig tvö mörk á stuttum tíma. Nicolas Tagliafico jafnaði sjö mínútum síðar þegar hann mætti á fjærstöngina eftir sendingu frá hægri.
Skipt of seint?
Skiptingarnar höfðu snúið leiknum Lyon í hag. Franska liðið var miklu meira með boltann í seinni hálfleik og lét United hlaupa. Ruben Amorim hafði beðið með skiptingar. Í hálfleik þurfti hann að skipta Nassouir Mazraoui út af fyrir Luke Shaw. Reyndar átti Victor Lindelöf að koma inn en eftir leikinn var skýrt frá því að bæði Mazroui og Lindelöf hefðu þurft að fara frá Old Trafford vegna fjölskylduaðstæðna. Ekki hefur verið skýrt frá því í hverju þær fólust að öðru leyti en báðir leikmennirnir væru í lagi. Ruben skipti loks á 86. mínútu. Út fór Rasmus Höjlund fyrir Kobbie Mainoo, sem fór þá fram og Mason Mount kom inn á miðjuna fyrir Ugarte.
Enn var tími fyrir eina vendingu í viðbót. Tolisso, fyrirliði Lyon, eiginlega rakst í Leny Yoro sem var að hlaupa inn í svæði. Hlaupið hefði komið Yoro í vænlega stöðu og því gaf svissneskur dómari leiksins Tolisso hans annað gula spjald og þar með rautt. Markvörður Lyon lagðist strax niður með skyndileg meiðsl, sem sennilega voru helst til þess að samherjar hans gætu ráðið ráðum sínum. Eftir markið opnuðust upp svæði og United fékk nokkur hálffæri en tókst ekki að klára leikinn þarna.
Áföll
Þrátt fyrir liðsmuninn tókst United ekkert að skapa í fyrri hálfleik framlengingar. Christian Eriksen kom inn fyrir Garnacho og Harry Amass fyrir Patrick Dorgu á 100. mínútu. En á 105. mínútu kom annað stóra áfallið. Fofana geystist upp vinstri kantinn og sendi boltann inn á vítateigsbogann þar sem Ryan Cherki mætti og smellti honum niður í hornið.
Ruben Amorim mætti beint út í hléið með leikkerfi. Leikmenn United röðuðu sér í hring og horfðu á þjálfarann hreyfa til seglana. Strax þegar seinni hluti framlengingarinnar hófst var breytingin augljós – Harry Maguire var settur fram og auðu svæðin nýtt til að komast í vænlega sendingastöðu í áttina að honum. Leið númer eitt eins og hún gerðist best meðan United hafði Maroune Fellaini.
En United átti enn áfall í vændum. Á 110. mínútu slapp Fofana upp vinstri kantinn, lék að þessu sinni sjálfur inn á teiginn þar sem Luke Shaw felldi hann. Lacazette skoraði úr vítinu og Lyon virtist vera á leið í undanúrslit eftir ótrúlegt hrun United.
Tíu trylltar mínútur
Í hönd fóru tíu mínútur sem flestir stuðningsmenn United munu muna hvar þeir voru, hversu viljugir sem þeir verða til að viðurkenna það. Margir stóðu upp frá sjónvarpinu, ýmist slökktu eða fóru að búa sig í háttinn. Aðrir sukku niður í sófann eða hraunuðu yfir liðið á samfélagsmiðlum.
Casemiro gaf vonina. Hann náði einum af háu boltanum sem komu inn á teiginn og var í ljómandi góðu færi þegar varnarmaður Lyon sparkaði í hann. Dómarinn dæmdi fyrst ekki víti, sá trúlega ekki inn í þvöguna. VAR-myndirnar voru nokkuð skýrar og United fékk vítið sem Bruno skoraði úr.
Þar með voru 114. mínútur komnar á klukkuna en ljóst að uppbótin yrði rífleg, eftir tvo VAR-dóma og drjúg fagnaðarlæti Lyon. Svo það var bara að halda áfram að dæla boltanum inn að Harry. Ljóst var að Lyon liðið væri orðið þreytt og þjálfarinn Fonseca reyndi að skipta inn á ferskum varnarmanni.
Mínúta 120. Bruno með boltann fyrir utan teiginn vinstra megin, stutt sending á Casemiro sem kemur á móts við boltann og vippar honum inn á Mainoo, sem snýr á einn varnarmann og sendir boltann í fjærhornið. Stuttu síðan kemur skiltið upp – fimm mínútur í viðbót. Áfram.
120+1. Casemiro sendir boltann, Maguire á fjær, skalli. 5-4. Það gjörsamlega ótrúlega.
Fjórar mínútur eftir, rúmar. Fagnaðarlætin voru skiljanlega sturluð, tóku tíma og því viðbót. Magurie sendur aftur í vörnina. En engin frekari færi -frá Lyon eða öðum og United er komið í undanúrslitin gegn Atletic Bilbao.
Það góða
Casemiro, Harry Maguire og Bruno drógu vagninn á ögurstundu, reyndar hefur Bruno dregið United-vagninn síðustu mánuði og sem fyrr fór sóknarleikurinn mest allt kvöldið í gegnum hann. Casemiro vann vítið og átti síðan tvær sendingar á þessum eftirminnilega lokakafla, en heilt yfir leikinn var hans tölfræði mjög góð, eins og 9/12 einvígum unnin. Maguire átti reyndar ekki sinn besta dag í vörninni, hann sat stundum eftir gegn snörpum Lyon mönnum en þetta mark.
Það má líka gefa Garnacho hrós, þótt klúðraða færið hafi nærri orðið dýrt, þá var þetta meðal hans betri leikja fyrir United. Hann ógnaði alltaf Lyon með hraða sínum þegar United náði að sækja hratt.
Við megum ekki gleyma því að hér varð hrun
Hér byrjar jarðtengingin. Það eitt og sér að missa niður 2-0 forskot í jafn mikilvægum leik er afsakanlegt. Að vera manni yfir og fá á sig tvö mörk í viðbót í slíkum leik er ófyrirgefanlegt – nema þegar endurkoman verður jafn mögnuð og raun ber vitni.
Mörkin eða þetta hrun var engum leikmanni að kenna, þetta var sameiginlegt. Þó má kannski halda því til haga að innkoma Shaw var skelfileg, hann gaf vítið og var sýnilega ekki í neinni leikæfingu. Við því var kannski ekki að búast, tíu mínúturnar gegn Newcastle á sunnudag voru hans fyrstu síðan í byrjun desember. Hann spilaði í gær 74. mínútur, það lengsta sem hann hefur spilað síðan gegn West Ham 4. febrúar 2024.
Hvað næst – í Evrópudeildinni?
Bilbao er trúlega besta liðið sem United hefur mætt í keppninni í vetur. Liðið er í fjórða sæti á Spáni og með sterka leikmenn eins og Williams-bræður, Inaki og Nico og landsliðsmarkvörðinn Unai Simon. Á móti má benda á að United hefur unnið lið sem komist hafa langt í keppninni. Rangers féll út í 8 liða úrslitum og Bodo/Glimt er komið í undanúrslitin. Þegar flautað var af á Old Trafford passaði að skipta yfir á leik norska liðsins við Lazio þar sem vítakeppni hófst.
Hvað næst – í ensku deildinni?
United mætir Wolves klukkan 13 á sunnudag. United er í leiðinda stöðu, þremur stigum frá 17. sæti, því næsta fyrir ofan fall. Ekki að liðið verði nokkurn tíma í fallhættu, um helgina gæti endanlega orðið tölfræðilega ómögulegt fyrir Ipswich og Leicester að hætta.
En hvert sæti skiptir máli fjárhagslega og Wolves er eitt fárra liða neðar en United. Amorim sagði strax eftir leikinn að Evrópudeildin væru forgangsatriði þannig að von væri á að yngri leikmenn myndu spila í deildinni. Það sást glöggt þegar leið á leikinn í gær að leikmenn United voru þreyttir, til dæmis Dalot sem hefur leikið hefur flestar mínútur í vetur í krefjandi stöðu.
Með þunnskipaðan hóp má United ekki við meiðslum, sérstaklega ekki í framlínunni. En kannski hefur verið uppgötvaður nýr framherji í Kobbie Mainoo – það má að minnsta kosti alltaf senda Maguire fram – hann þarf ekki nema kortér þar til að skora!
Elis says
Mögnuð endurkoma í gær hjá liðinu eftir að hafa gjörsamlega drullað á sig 2-0 yfir.
Verum samt hreinskilin þetta er lélegasta Evrópudeild síðari ára þar sem meistaradeildarliðin detta ekki niður í þessa keppni og það segir rosalega mikið að Man Utd og Tottenham eru líklega að fara að mætast í úrslitum lið númer 13 og 14 í deild.
Menn verða samt að leyfa sér að gleðjast því að það hefur ekki verið mikið að gleðjast yfir undanfarinn ár.
P.s Ef við viljið láta taka þessa síðu alvarlega þá er ekki bara hægt að komi með leikskýrslur þegar vel gengur(fyrir utan að þær eru ekki margar). Heldur alla leiki, því að það er líka mikilvægt að geta pússað eftir Newcastle leikinn
Sófinn says
Þessi færsla hefði aldrei litið dagsins ljós ef ekki hefði verið fyrir endurkomuna.
Í dag þegja menn þunnu hljóði eftir 11 tap Amorim í 22 deildarleikjum. 6 sigrar 5 jafntefli, 27% sigurflutfall.
Þetta hefur því miður verið svona í nokkur ár. Færslum fækkar þegar gengið versnar.
Síðasta djöflavarp var 28. okt ’24.
Kannski er þetta skiljanlegt vegna þess að margir eru tækifærissinnar sem stukku á vagninn þegar liðinu gekk sem best og nú er áhuginn að fjara út.
Helgi P says
Ef það á ekki styrkja Amorim fyrir næsta tímabil þá er þetta lið að fara niður um deild
Helgi P says
Og er sammála þeim hér fyrir ofan þið sem eruð að sjá um þessa síðu þið verðið að fara tjá ykkur hvort þessi síða sé að fara deyja
Halldór Marteins says
Að kalla þá sem hafa haldið utan um þessari síðu Rauðu djöflanna tækifærissinna er ævintýralega heimskulegt.
Fyrsta tímabilið hjá Rauðu djöflunum var síðasta tímabil Fergie. Þetta er þrettánda tímabilið sem Rauðu djöflarnir fylgja liðinu eftir og það hefur gegnumgangandi verið mjög regluleg umfjöllun um alla leiki og pistlar og hlaðvörp fyrir utan það.
Þetta hefur tekið mikinn tíma og menn hafa dottið úr hópnum. Þá hefur farið mikill tími og orka í það að reyna að finna nýja menn inn í staðinn sem hafa viljað verja tíma og orku í þetta starf. Gengi liðsins hefur verið upp og ofan. Stundum hafa komið titlar, stundum hefur allt hrunið. En umfjöllunin var alveg til staðar heilt yfir.
Ég var einn af þessum pennum og röddum í gegnum tíðina. Ég get ekkert talað fyrir hina í hópnum og er ekki hluti af hópnum núna en fyrir mér var gengi liðsins ekki það sem dró mest úr manni áhugann á að sinna þessu heldur miklu frekar leiðinleg og neikvæð umræðumenning sem fylgdi.
Kannski glæðist líf í þessari síðu aftur með tímanum, kannski fjarar þetta bara út. En þetta tuð og þessi heimtufrekja er allavega ekkert að hjálpa.
Það er líka ekkert að stoppa menn í að vera með í umfjölluninni eða byrja sitt eigið stuðningsmannablogg og hlaðvarp. Sjá hversu einfalt það er að halda þessu úti.
Sveinn says
Ég hef lengi velt því fyrir mér af hverju stuðningsfólk Manchester United hefur aldrei náð að skapa samfélag á borð við það sem þrífst á Kop.is. United réði lögum og lofum í ensku úrvaldeildinni í einhver 20 ár sem ætti að skapa mjög sterkan grundvöll fyrir síðu með líflegum umræðum. Með fullri virðingu, þá hafa Rauðu Djöflarnir aldrei náð neinu flugi, þrátt fyrir að umfjöllun hafi heilt yfir verið ágæt. Er einhver með kenningu um af hverju þetta hefur ekki gengið?
Halldór Marteins says
Örugglega margt sem spilar inní það. Kop.is byrjaði miklu fyrr. Fyrstu pistlarnir á síðunni hjá þeim eru frá árinu 2000. Umhverfið þegar þeir fóru af stað var allt annað, þá var bloggið king og samfélagsmiðlar ekki enn orðnir thing. Þeir höfðu því tíma og umhverfi til að byggja upp sinn fylgjendahóp sem var útsettur fyrir akkúrat slíku efni. Sem er ekki að taka neitt af þeim því þeir hafa gert allt sitt mjög vel. Það er góð og vönduð umfjöllun þarna sem hefur bæði tryggt það að sá fylgjendahópur sem byggðist upp á fyrstu árunum, fyrir samfélagsmiðla, hélt tryggð við þá og nýir bættust við.
Sömuleiðis hefur ekki verið eins mikil endurnýjun meðal pennanna þeirra. Það eru alltaf þeir sömu sem sjá um podkastið þeirra. Flestir sem skrifa þarna hafa gert það í einhver ár. Og ef einhver dettur út þá virðist auðveldara fyrir þá að finna nýja menn inn í staðinn sem hafa jafn mikinn áhuga á og metnað í að vanda til verka.
Þetta tvennt leiðir til að umræðustandardinn er mun hærri þar. Vissulega er alltaf tuð um fótbolta, það á bara við hvar sem tveir fótboltaáhugamenn koma saman og er hluti af þessu. En það er samt hægt að komast í meiri umræður og almennt séð betri umræður þar en hér. Líklega bara af því það eru fleiri sem tjá sig reglulega og leggja meira í það. Það eru alveg nokkrir hér sem er alltaf mjög gaman að sjá þegar þeir kommenta, hvort sem þeir eru ánægðir eða óánægðir með spilamennskuna. En svo eru alltaf aðrir sem halda þessu á full lágu plani fyrir minn smekk. En það er minn smekkur.
En svo er þetta líka mögulega að einhverju leyti lýsandi fyrir stuðningsmannahópa liðanna á Íslandi. Það þarf ekkert endilega að taka einhvern kop.is vs Rauðu djöflarnir samanburð. Það má líka bara bera saman starfinu hjá stuðningsmannafélögum liðanna á Íslandi. Liverpoolklúbburinn heldur varla árshátíð án þess að fá einhverjar gamlar hetjur til að mæta á svæðið, jafnvel 2-3. Hefur komið fyrir United megin en það er himinn og haf á milli þess hversu mikið er gert af því. Þetta er eitthvað sem virðist auðvelt Liverpoolmegin en erfiðara Unitedmegin. Og er ekki nýlegt dæmi, það er ekki einhver Fergieþynnka sem veldur því. Hefur verið svona frá því United var að vinna allt mögulegt. En hvað veldur veit ég ekki.
Sveinn says
Frábær punktur varðandi það að kop.is festi rætur þegar samfélagsmiðlar voru að mestu í formi bloggsíðna. Jafnvel á þeim tíma velti ég því samt fyrir mér af hverju við United-menn ættum ekki svipaða síðu.
Ég held að fyrir þessu séu líka samfélagslegar ástæður og að stuðningshópur Liverpool á Íslandi sé einhvern veginn ástríðufyllri og samheldnari. Þetta er jafnvel eitthvað sem gæti tengt rætur sínar til Evrópuleikja Liverpool og KR fyrir 60 árum. Liverpool-stuðningsmannagenið virðist ganga í arf og Liverpool-bloggið fer á flug jafnvel þó flestir lesendur síðunnar á þeim tíma hafi verið smábörn þegar Liverpool vann deildina síðast.
Ég var unglingur á þessum árum og fannst alltaf athyglisvert hvað maður átti marga félaga sem elskuðu Liverpool og trúðu því sífellt að sá stóri væri á leiðinni – í flestum eða öllum tilvikum var þetta fólk sem fékk Liverpool-genið frá foreldrum sínum. Á sama tíma er eins og mín kynslóð sem hoppaði á United-vagninn með Ferguson sé ekki af sama meiði. Að einhverju leyti er maður „glory hunter“ frekar en að hafa fæðst inn í United-fjölskyldu, og mér finnst því miður eins og genið sé ekki að ganga í arf. Núna er mín kynslóð að ala upp börn, og United-fólkið á börn sem halda með hinum og þessum liðum, á meðan Liverpool-sjúklingarnir virðast mun frekar ala upp Liverpool-börn (tengist því auðvitað líka að Liverpool er miklu betra lið í dag).
Hverjar sem ástæðurnar eru, þá er að minnsta kosti óheppilegt að United-kynslóðirnar hafi ekki náð að skapa grundvöll fyrir sterku samfélagi stuðningsfólks United á Íslandi.
Halldór Marteins says
Þú varst ekki einn um það að velta því fyrir þér. Ég gerði það líka og eflaust margir. En það gerði enginn neitt meira í því. Hjá kop.is þurfti ekki nema tvo til að keyra það af stað. Svo fór sá snjóbolti að rúlla og stækkaði hratt þegar margir voru tilbúnir að koma með einhverjum hætti að þessu, hvort sem var með því að búa til efni eða með því að lesa/hlusta og kommenta. Okkar megin gerði enginn neitt í því fyrr en Sigurjón, Bjössi, Maggi, Tryggvi og Elvar létu vaða í þetta árið 2012.
Ekki að það hafi verið allt dautt United-megin. Gamla Man Utd Ísland spjallborðið var nú líflegt á sínum tíma og Manchester United Iceland grúppan á Facebook er risastór og mjög virk þótt ég hafi að mestu gefist upp á umræðumenningunni þar inni. En þetta virðist vettangur sem byggðist meira náttúrulega upp United megin og það varð aldrei jafn líflegt hér. Væntanlega af alls konar mismunandi ástæðum.
Held líka að það sé mikið til í því sem þú segir. Liverpool-isminn á Íslandi er líklega almennt séð meiri kirkja, meira költ, meiri ástríða og ristir dýpra en United-isminn.
Steve Bruce says
Frábærar kenningar hér hjá Sveini og Halldóri Marteins. Maður hefur sannarlega tekið eftir því að Liverpool stuðningsmenn eru ástríðufyllri, líka þegar að illa gekk og við vorum með okkar gullaldarlið. Ástríðan skilar sér til barnanna á meðan að United stuðningsfólk er mun léttvægara í sínum stuðningi og börn þess styðja hin og þessi lið.
Rauðu Djöflanir hafa heilt yfir staðið sig frábærlega gegnum tíðina og átt mun meiri viðbrögð skilið en raunin hefur orðið. Gleymum því ekki að þegar að fólk stofnar til sjálfboðaliðastarfa sem þessarra þá skulda viðkomandi lýðnum ekki neitt – ekkert! Hitt er annað mál að ef þú gefur þig út fyrir eitthvað þá er betra að segja bless með opnum hætti heldur en að láta hlutina fjara út með þeim hætti sem hér hefur orðið.
Við erum mun færri en stuðningsmenn Liverpool á Íslandi og þeim mun meiri þörf á sameinuðu vettvangi. Á Facebook eru til stuðningsmannasíðurnar „Manchester United Iceland – stuðningsmenn“, „Rauðu djöflanir“ og „Manchester United Iceland 2.0 – Umræðugrúppa“.
Á netinu raududjoflarnir.is, manutd.is og manchesterunited.is . Tveir þeir síðarnefndu segjast báðir vera vefir stuðningsmannaklúbbs Manchester United á Íslandi !
Það sér það hver maður að það næst ekkert líf í heildina með þetta svona dreift. Það þarf að vera einn klúbbur, eitt spjallborð.
Mín tillaga er sú að þeir aðilar sem standa á bakvið ofangreindar síður tali sig saman um að ná saman á einum vettvangi. Með árgjaldi væri jafnvel hægt að greiða aðilum smá laun fyrir umfjöllun.
Ítreka þakkir til allra þeirra sem hafa lagt hönd á plóg Rauðu Djöflanna gegnum árin.
Halldór Marteins says
Rauðu djöflarnir hafa aldrei gefið sig út fyrir að vera stuðningsmannaklúbbur. Bara umfjöllun um liðið frá nokkrum áhugasömum en óháðum.
Rétt eins og Kop.is er ekki það sama og Liverpool-klúbburinn á Íslandi og hefur aldrei verið. Eðlismunur á starfsemi.
Það er alveg ágætis pæling með restina, af hverju það séu tveir United-tengdir stuðningsmannaklúbbar á Íslandi frekar en að gera starfið öflugra á einum vettvangi. Það er annarra að svara fyrir það.
En það er vonandi að tímabilið hjá United klárist á jákvæðum nótum í kvöld.
Elis says
Staða Man Utd í dag eftir tap gegn Tottenham.
Stjórinn = Fastur í að spila sitt kerfi og já honum vanta sína leikmenn en í guð anna bænum þú hlýtur að geta gert betur en þetta.
Leikmenn = Tveir góðir leikmenn eins og Amad og Bruno en þar með er það upptalið. Aðrir leikmenn væru varaskeifur eða aukaleikarar í flestum góðum liðum en Man utd er ekki gott lið í dag og sést það á árangri liðsins.
Eigendur liðsins = Eru í engum takti við það sem er að gerast. Gömlu vilja bara græða en hafa samt verið að láta liðið versla fyrir mikið en á meðan er stór hluti í mollum. Jim kemur svo og flestir héldu að hann væri bjargvæturinn en hann les ekki í aðstæður og fer að skera mest niður hjá starfsmönnum á plani og sumir búnir að vera þarna í yfir 40 ár og aflar sér því óvinsældir fyrir vikið.
Kaupa nýja leikmenn = Ok, tímin þar sem Man utd er heillandi kostur er liðin. Hvaða heimsklassa leikmaður velur Man utd í dag fram yfir t.d Liverpool, Arsenal, Man City, Chelsea, Barca, Real, Bayern? Svarið er ekki nokkur maður.
Liðið á slæmum stað í getu og getur ekki boðið upp á meistaradeild.
Ég held að flestir haldi að þeir vita hvað þetta tap í gær þýðir fyrir lið en ég er viss um að flestir hafa ekki alveg nógu góða hugmynd. Tapið í gær var að lengja uppbyggina fasan um c.a 3 ár og var hann nógu langur fyrir. Með engar Evróputekjur þar að skera en þá meira niður í leikmönnum án þess að fá marga góða inn í staðinn og svo má ekki gleyma að nýji stjórinn byrjar næsta tímabil með lítið traust og verður líklega látin fara eins og allir aðrir