Manchester United er dottið úr Meistaradeildinni í ár. Vonbrigðin eru sár.

Svona var liðið sem mætti Wolfsburg í kvöld:

Bekkur: Romero, Borthwick-Jackson (Darmian), McNair, Carrick (Bastian), Pereira, Young, Powell. (Mata) 1

Guillermo Valera í byrjunarliðinu í fyrsta sinn síðan hann gekk til liðs við United. Nick Powell á bekkum ásamt Cameron Borthwick-Jackson. Nokkuð þunnskipaður hópur enda mikið um meiðsli.

Ég ætla að renna örlítið yfir leikinn áður en ég helli aðeins úr skálum reiði minnar. Þeir sem nenna ekki að lesa um leikinn geta rennt framhjá því. Ég mæli samt með því að þið lesið þetta allt enda tengist þetta allt saman.

Leikurinn byrjaði fjörlega. André Schürrle fékk algjört dauðafæri strax á þriðju mínútu þegar Varela var aðeins of æstur í að dekka einhvern annan en hann átti að gera. Blessunarlega dúndraði hann yfir en við það kláraði United líklega úr lukkupottinum sínum.

Fyrir utan þetta byrjaði United reyndar ágætlega, það var þokkalegt flæði í sóknarleiknum og persónulega þótti mér mikil breyting á leikstíl liðsins miðað við undanfarnar vikur. Ég held að það hafi aðallega helgast af því að miðjumennirnir tveir, Schweinsteiger og Fellaini, voru varla með í leiknum framan af.

Spilið fór alveg framhjá þeim og þannig kom fyrsta mark United í leiknum sem var afar kærkomið og reyndar sjaldgæf sjón. Einhverstaðar sá ég þá tölfræði að á bak við hvert færi sem United skapar eru flestar sendingar allra liða í ensku deildinni.

Fyrsta mark United á ekkert skylt við það. Það var í rauninni eins einfalt og hægt verður og eitthvað sem maður vill sjá svo miklu miklu miklu meira af.

Við sjáum mynd:

Daley Blind fékk boltann eins og svo oft áður í vörninni og er þarna nýbúinn að losa sig við boltann. Í staðinn fyrir að gefa hann á einn af passíva miðjumanninn okkar til þess eins að fá hann aftur ákveður hann að taka smá séns 2

Hann sleppir því alfarið að láta miðjulínu okkar fá boltann og rennir honum til Juan Mata sem er í hættulegri stöðu. Með einni sendingu er Blind búinn að losa sóknaruppbyggingu United undan því að komast í gegnum fyrstu varnarlínuna sem oft reynist svo erfitt.

Juan Mata fær boltann í þeirri stöðu sem hann elskar. Hann er alveg laus, á miðjum sóknarhelmingnum, getur snúið óáreittur og hefur valkosti. Hann getur gefið á Memphis, hann gæti stungið honum á Fellaini eða jafnvel skipt á Lingard alveg hinu megin. Hann hefði meira að segja getað snúið við og gefið á miðjumanninn.

En, þar sem Juan Mata er gæðaleikmaður velur hann besta kostinn. Hann splúndrar seinni varnarlínunni með frábærri sendingu á Martial sem gerir allt rétt. 0-1.

Hvað er langt síðan þið sáuð Rooney gera eitthvað svona, hvort sem hann er frammi eða í stöðunni hans Mata? Hvað er langt síðan þið sáuð liðið skora svona mark?

Þetta er svo einfalt, tvær sendingar: MARK. HALLELÚJA! Það þarf ekki að gefa boltann 100 sinnum á milli sín til þess að skora mark. Nema þú sért með Xavi, Messi, Iniesta og Busquets gerir það bara andstæðingunum auðveldara fyrir að verjast og þetta er eitthvað sem öll liðin, að minnsta kosti í enska boltanum eru búin að lesa, fyrir svo lifandis löngu.

Skoðið seinni myndina aftur og pælið aðeins í því hvar varnarlína andstæðingsins hefði verið leikurinn verið í enska boltanum.

Ef þú giskaðir á valmöguleikann: Með tíu menn alveg við helvítis vítateiginn færðu tíu stig

Allavega, aftur að leiknum.

Wolfsburg refsaði okkur grimmilega og aldrei þessu vant var vörnin ekki að standa sig. Chris Smalling missti af Naldo sem skoraði laglegt mark viðstöðulaust eftir aukaspyrnu í teiginn. Vierinha kom Wolfsburg svo yfir eftir frábæra sókn þar sem vörn United var tætt í algjörar ræmur.

Brekkan var brött en United svaraði þokkalega og sótti. Að vísu varð liðið fyrir enn einu meiðslaáfallinu þegar Darmian fór meiddur út af rétt fyrir hálfleik. Eitt af því sem ég elska við Louis van Gaal er hvað hann er óhræddur við að demba unglinginum í djúpu laugina og hann ýtti duglega á bakið hinum 18 ára gamla Cameron Borthwick-Jackson sem fór í vinstri bakvörðinn.

Hann plumaði sig reyndar nokkuð vel og vann boltann þegar aftur þegar United skoraði umdeilt jöfnunarmark sem var dæmt af. Ég nenni ekki að tuða yfir markinu sjálfu enda var þetta líklegast réttur dómur þó að menn hafi verið full lengi að komast að þeirri niðurstöðu.

Það sem fór óstjórnlega í taugarnar á mér var það að menn skyldu ekki hrúgast að dómaranum til þess að mótmæla herlegheitunum 3. Þessi dómgæsla leit út fyrir að vera mjög vafasöm við fyrstu sýn og þó að maður eigi opinberlega ekki að vilja það að leikmenn veitist að dómurum er þetta merki um algjört ástríðuleysi leikmanna undir stjórn Louis van Gaal. Þeir voru bara sáttir við þetta, alveg sama.

Menn gengu svo bara til hálfleiks eins og ekkert hefði í skorist. Nú er ég ekkert sérstaklega hrifinn af því þegar menn grípa til þess að bera saman nútímann við stjóratíð Sir Alex Ferguson en getið þið ímyndað ykkur leikmenn á borð við Rio, Keane, Neville, Butt, O’Shea, Fletcher, Vidic, Van der Saar og fleiri ásamt Sir Alex bara labba til hálfleiks eins og ekkert hafi í skorist?

Nei, þeir hefðu gætt þess að dómarinn fengi nákvæmlega að vita það sem þeir voru að hugsa. Þetta er kannski ekki fallegt og þú, lesandi góður, mátt alveg fussa og sveia yfir þessu en þetta andleysi ber bara þess merki að ástríðan sé farin úr hópnum. Þetta telur, þetta skiptir máli. Menn verða að berjast fyrir þessu á öllum vígstöðvum.

Og þetta smitar út frá sér. Ég hugsaði með mér eftir svona fimmtíu mínútna leik að United ætti aldrei eftir að ná þessu. Maður hefur einfaldlega ekki trú á því lengur að United geti snúið svona stöðu sér í hag og ég efast stórlega um að leikmennirnir hafi trú á því að þeir geti það. Ætli það sé ekki stærsta breytingin á liðinu undir stjórn Ferguson og liðinu eftir að hann hætti?

Því fór sem fór. United fékk alveg sín færi en heppnin, trúin og krafturinn var ekki með okkur í liði. United jafnaði með skítamarki og Wolfsburg komst yfir með skítamarki. Verðskuldaður sigur Wolfsburg og liðið þarf að fara í hina glötuðu Evrópudeild.

Já, og svo rúsínan í pylsuendanum. Chris Smalling meiddi sig í leiknum.

Þessi niðurstaða er ekkert annað en risastór áfellisdómur yfir Louis van Gaal

Stjóri með þessa reynslu, af þessu kaliberi, með þetta lið og þennan hóp á alltaf, undantekningarlaust, að stýra liðinu upp úr Meistaradeildariðlinum. Það flokkast varla undir lágmarkskröfu. Það á bara að vera fasti, allt að því jafn sjálfsagt og að United skrái sig til leiks í ensku úrvalsdeildinni á hverju ári.

Í þessu felst starfið hans og í augnablikinu er hann bara ekki að vinna vinnuna sína nógu vel. Auðvitað má horfa til þess að hann tók við liðinu í molum en hann hefur haft mikinn tíma og þrjá félagsskiptaglugga og nánast ótakmörkið fjárráð til þess að móta liðið eftir sínu höfði. 4

Auðvitað má horfa til þess að margir eru meiddir, leikmenn virðast þreyttir enda álagið mikið en á móti má spyrja Louis van Gaal af hverju hópurinn var skorinn niður jafn mikið og raun ber vitni í sumar án þess að nýir leikmenn kæmu inn?

Það er hreinlega ekki í lagi að á 70. mínútu sé eini sénsinn til þess að skipta þreyttum Juan Mata út að setja Nick Powell inn á, manninum sem hefur varla spilað mínútu í keppnisleik undanfarin ár. Manninum sem hefur verið svo mikið meiddur að menn héldu að hann væri hreinlega týndur.

Það er ekki í lagi að setja tvo unglinga í liðið í svo mikilvægum leik sem varla hafa spilað leik fyrir United áður. Nei, þetta er ekki í lagi og hvaða afsakanir sem menn geta bent á, alveg sama hversu gildar þær geta verið er staðan ósköp einföld: Louis van Gaal er ekki að vinna vinnuna sína nógu vel.

Hans helsta haldreipi er staðan í deildinni þar sem liðið er á ágæti róli þrátt fyrir ekkert svo frábærar frammistöður undanfarnar vikur. Á meðan liðið er í séns á því að vinna titilinn er staða hans sem knattspyrnustjóri Manchester United þokkalega örugg.

En, úrslitin í kvöld þýða bara eitt: Starfið verður mun erfiðara fyrir hann.

Á undanförnum vikum hefur verið að byggjast upp mikill pirringur í stuðningsmönnum United og hann á bara eftir að springa út núna. Það hlakkar í fyrrverandi leikmönnum United sem geta ekki beðið eftir á að benda á hvað þetta var nú miklu betra þegar þeir spiluðu fyrir United, og svo auðvitað allir hinir sem hata United.

Ég man eftir ákveðnum tímapunkti undir stjórn David Moyes. Það var í svona janúar/febrúar þegar fór að halla undan fæti. Þetta var eitthvað á þessa leið:

Þegar United vann leik fannst manni það ekki teljast Moyes til hróss enda eðlilegt að United skyldi vinna leiki. En, þegar United nældi sér í slæm úrslit fannst manni það vera merki um það hvað Moyes var að standa sig illa. Hvert tap var risastór áfellisdómur um að hann réði ekkert við starfið. Þetta var ekki svona fyrstu mánuði hans í starfi enda var maður tilbúinn til þess að gefa honum séns.

Það sama má segja um Louis van Gaal nema hann hefur fengið mun meiri aðlögunartíma. Hann var jú ekki að taka við af Sir Alex og það sem meira er, þangað til í kvöld, hefur hann náð þeim markmiðum sem honum hafa verið sett. Það að hann hafi komist áfram í Meistaradeildinni + frekar andlausar frammistöður undanfarnar vikur þýða í mínum huga að hann nálgast óðum þennan tímapunkt sem kostaði Moyes að lokum starfið.

Það er ekki í langt í það, kannski 1-2 mánuðir af sömu spilamennsku og undanfarnar vikur. Þá mun hver sigur ekki lengur teljast honum til hróss og hver slæm úrslit vera áfellisdómur yfir Louis van Gaal. Gerist það er ekki langt í að hann fari.

Svo því sé haldið til haga tel ég engar líkur á því að United reki Louis van Gaal á næstunni og auðvitað hefur hann góðan tíma til að snúa þessu á rétta braut. Framundan er janúargluggi þar sem United mun án efa bæta við gæðaleikmönnum og hver veit, þá finnst kannski púslið sem vantaði.

Að mínu mati er brottfallið úr Meistaradeildinni þó það alvarlegt og framfarir United undir stjórn Louis van Gaal það hægar að án mikilla framfara á næstu mánuðum ættu forráðamenn United alvarlega að íhuga það að fá nýjan stjóra inn næsta sumar.

Ég hef nefnilega heyrt að það séu 1-2 hæfileikaríkir stjórar á lausu.