Fyrir þennan leik blés svo sannarlega ekki byrlega fyrir Manchester United. Meiðsli, leikbann, tap á bakinu eftir heimaleikinn og á leið á útivöll sem hefur verið einn sá erfiðasti í Evrópu á síðustu árum. En ef það er einhver sem kann að snúa tapstöðu í sigur þá er það Ole Gunnar Solskjær. Og það sem meira er, hann virðist hafa kennt liðinu það.
Þegar byrjunarliðið var tilkynnt bjuggust flestir við að Solskjær ætlaði að láta liðið spila 3-5-2 eða 5-3-2. Þannig varð það þó ekki heldur kom Solskjær nokkuð á óvart með því að stilla upp í 4-4-fokking-2. Svona var byrjunarliðið:
Varamenn: Romero, Dalot, Rojo, Garner, Gomes, Chong, Greenwood.
Mikið af efnilegum, ungum leikmönnum á bekknum.
Heimamenn í PSG stilltu upp þessu byrjunarliði:
Varamenn: Areola, Paredes, Meunier, Choupo-Moting, Kurzawa, Dagba, Cavani.
Leikurinn
Bloody hell! Það er eiginlega það eina sem hægt er að segja. En ég ætla samt að reyna að segja meira.
Lukaku skoraði eftir tæplegar tvær mínútur, eftir klaufaleg mistök frá Keher, hægri bakverði PSG. Keher ætlaði að gefa til baka á Silva en Lukaku komst inn í sendinguna, sólaði Buffon og náði að teygja sig í boltann og skora áður en hann fór aftur fyrir. Hvílík byrjun!
Manchester United stillti upp varnarlínu sem lá aftarlega á vellinum og þéttri miðjulínu sem átti að styða vel við varnarlínuna. Það virkaði heilt yfir ágætlega nema hvað Eric Bailly virkaði áberandi út úr synki við alla hina í varnarlínunni. Hann átti að spila sem hægri bakvörður og þar uppi kom helsta sóknarógn PSG framan af leik. Þeir náðu nokkrum álitlegum fyrirgjöfum en enga sem þeir náðu að nýta.
En Bailly var þó helsti sökudólgurinn á 12. mínútu þegar PSG skoraði jöfnunarmarkið. Smalling og Lindelöf, sem voru frábærir í hjarta varnarinnar í allt kvöld, náðu þá að stíga Mbappé snyrtilega út þegar hann fékk stungusendingu. En því miður var Bailly ekki að fylgjast nógu vel með og spilaði Frakkann réttstæðan. Mbappé kom svo með fyrirgjöf á Bernat og aftur var Bailly að slóra því hann fylgdi ekki manninum eftir og Bernat skoraði alltof auðvelt mark.
Þetta var mjög svekkjandi eftir góða byrjun og PSG virtist ætla að ganga á lagið. Þeir héldu áfram að keyra á Bailly og skapa færi þar í gegn. Bernat fékk t.d. stungu vinstra megin í teignum og lét vaða en De Gea varði vel. Di María átti líka hörkuskot fyrir utan teig sem hitti sem betur fer ekki á rammann.
Til viðbótar virkaði Damir Skomina ekki alveg á tánum þegar kom að leikrænum tilburðum PSG-manna. Of oft féll hann í gildrur þeirra, flautaði aukaspyrnur af litlu tilefni en sleppti svo á móti augljósum brotum hinum megin. Verratti átti líka að fá gult spjald fyrri part leiks fyrir háskalega tæklingu en Skomina sleppti honum. Ekkert sem hafði úrslitaáhrif en þetta var pirrandi, sérstaklega á þessu tímabili í fyrri hálfleik þegar PSG var með yfirhöndina.
En PSG náði þó ekki að nýta yfirburðina. Þvert á móti var það Manchester United sem skoraði næsta mark. Marcus Rashford var þá með boltann vel fyrir utan teig. Hann vissi þó að völlurinn var blautur og háll í rigningunni og að hann hefur prýðilegan skotfót. Rashford lét því vaða með fullkomnu skoti miðað við aðstæður, bolti sem var fastur en flatur og skoppaði rétt fyrir framan Buffon. Buffon náði ekki að halda boltanum og missti hann frá sér. Þar var Lukaku mættur í frákastið og skoraði. Leikurinn aftur orðinn spennandi!
Stuttu seinna þurfti Eric Bailly að fara af velli. Hann haltraði eitthvað svo mögulega verður það notað sem afsökun að hann hafi meiðst. En staðreyndin er að það var best fyrir liðið að hann tæki ekki meira þátt í leiknum. Diogo Dalot kom inn á í staðinn fyrir Bailly, tók stöðu á hægri kantinum og Ashley Young fór í hægri bakvörðinn. Við það hresstist varnarleikurinn til mikilla muna.
Dalot átti frábæran sprett upp hægri kantinn stuttu eftir að hann kom inná, sólaði varnarmann PSG upp úr skónum og sendi fyrirgjöf sem hrökk af varnarmanni og gaf Buffon nokkuð að hugsa um. Buffon náði þó að verja en maður hefur séð hann öruggari með boltann. Hinum megin var Mbappé nálægt því að komast í skyndisókn en steig á boltann. Þetta var ansi rosalegur fyrri hálfleikur en United var ennþá inni í leiknum, eitthvað sem var virkilega gaman að sjá og varla hægt að biðja um meira miðað við allt.
Seinni hálfleikurinn byrjaði nokkurn veginn eins og sá fyrri endaði. PSG var meira með boltann en United reyndi að vera skynsamt í því að finna blöndu á milli þess að verjast þétt, bruna fram eftir því sem færi gafst eða hægja á leiknum ef þeir unnu boltann en sáu ekki færi á skyndisókn.
PSG náði þó að skora mark á 56. mínútu þegar Mbappé sendi flotta stungusendingu á Di María en Ashley Young náði hárfínt að spila Di María rangstæðan. Vel gert hjá Young þar. Fimm mínútum síðar sendi Solskjær skilaboð inn á völlinn um að breyta taktíkinni úr 4-4-2 í 5-4-1. Þá datt Young inn í miðvörð, Dalot í bakvörð og Rashford á kantinn. Lukaku var þá einn frammi en hann var heilt yfir góður þegar kom að því að láta finna fyrir sér í varnarleiknum og þegar hann þurfti að taka á móti boltanum og koma honum frá sér.
Fred og McTominay voru virkilega flottir í að loka á svæðin og styðja við vörnina. McTominay var einnig þokkalega duglegur að taka hlaup fram á við þegar færi gáfust en heilt yfir gátu þeir ekki boðið upp á mjög mikið þegar United náði boltanum þegar kom að því að halda boltanum. Það var oft erfitt fyrir þá United-menn sem fengu boltann á kantinum eða í vörninni að finna leikmenn á miðjunni. En heilt yfir var mikið hjarta í þeim og þeir gerðu miðju PSG alltaf erfitt fyrir.
Varnarlínan var flott í seinni hálfleik og náði að oft að bjarga þegar leikmenn PSG gerðu sig líklega í teignum. Þegar 10 mínútur voru eftir gerði Solskjær skiptingu þegar Tahith Chong kom inn á völlinn fyrir Andreas Pereira. Stuttu seinna var PSG næstum búið að ganga frá einvíginu. Þá fékk Mbappé flotta stungu innfyrir vörnina en De Gea náði að trufla hann nóg til að Mbappé náði ekki skoti. Smalling náði að tækla boltann í burtu en Bernat kom svo á blússandi siglingu og skaut að marki en boltinn endaði í stönginni. Mjög nálægt en United var enn inní leiknum!
Solskjær tók svo djarfa skiptingu á 87. mínútu þegar hann tók Ashley Young út af og setti hinn unga og bráðefnilega Mason Greenwood inná í hans stað. Greenwood varð þar með næstyngsti leikmaður í sögu Manchester United til að taka þátt í Evrópukeppni.
PSG fann greinilega eitthvað í loftinu því liðið fór að reyna að halda fengnum hlut. United keyrði á sókn síðustu mínúturnar og náði einni mjög frambærilegri þegar uppbótartími var rétt að byrja. Dalot fékk boltann fyrir utan teig og lét vaða. Boltinn fór af Kimpembe og aftur fyrir. Dalot kvartaði en dómarinn virtist ætla að dæma hornspyrnu. Áður en United náði að taka hornið fékk Skomina hins vegar skilaboð frá VAR um að skoða atvikið betur. Hann gaf sér langan tíma í þetta og dæmdi svo hendi-víti á Kimpembe. Gríðarleg dramatík í lokin. Marcus Rashford fór á punktinn, Buffon og mestu tuðararnir í PSG reyndu sitt besta til að taka hann á taugum en þessi 21 árs Manchester-gutti lét ekki slá sig út af laginu heldur skoraði örugglega úr vítinu. Rómantíkin hafði svo sannarlega betur!
Pælingar eftir leik
Hvílíkt hjarta sem var í þessari frammistöðu!
Solskjær verður auðvitað ráðinn, þurfum ekkert að velta því meira fyrir okkur. Og hann á það skilið. Vonandi heldur hann þjálfarateyminu líka.
Lukaku steig vel upp í þessum leik í fjarveru Pogba. Er að eflast þessa dagana, ekki bara þegar kemur að því að skora mörkin. Flott að sjá.
Miðvarðaparið var rock solid í kvöld. Frábær frammistaða hjá þeim.
McTominay og Fred áttu frábæra vakt í erfiðu og vinnusömu hlutverki á miðjunni.
Það eru kannski franskir landsliðsmenn í þessu PSG liði en enginn þeirra spilaði með Frökkum gegn Íslandi á EM 2016. Sem betur fer því þá hefðu þeir kannski fattað fleiri leiðir til að sigrast á þessari tegund af varnarleik.
8-liða úrslit, here we come! Það verður dregið í 8-liða úrslit föstudaginn 15. mars. Fyrri leikurinn í 8-liða úrslitum verður 9. eða 10. apríl og seinni leikurinn 16. eða 17. apríl.
Hey já, það er líka leikur gegn Arsenal í deildinni um helgina. Svo leikur í 8-liða úrslitum enska bikarsins 16. mars. Nóg af fjöri framundan.
Eitt af því sem gerir fótboltann svona skemmtilegan eru stundirnar þegar rómantíkin yfirtekur raunsæið, þegar undirhundarnir sigrast á Golíötunum, þegar lið sýna seiglu og snúa tapstöðu í sigur, þegar það óvænta og fallega gerist. Ekki það, við vitum að Manchester United er alltaf Golíat frekar en Davíð, núna er liðið hins vegar í þannig stöðu að við þurfum knattspyrnurómantíkina með okkur í lið til að komast áfram. Bakið er rækilega upp að veggnum. Meiðsli hrjá hópinn og besti útivallarleikmaður liðsins er í leikbanni. Það þarf kraftaverk. En á knattspyrnuvöllunum gerast kraftaverkin reglulega, það er undir þeim leikmönnum sem þó eru heilir og ekki í leikbanni komið að gefa kraftaverkinu sénsinn.
Þetta er ekki lengur bóla, þetta er sigurbraut. Það er orðið óhætt að slá þessu föstu. Hitt er svo annað mál að allar sigurhrinur taka að lokum enda þannig að þegar það gerist þá gerist það bara og án þess að þurfi að tala um að „bólan sé sprungin“.