Það er mánudagur. Andskotans, ömurlegur mánudagur. Enn er svart úti þegar vekjaraklukkan hringir. Laufið er dottið af birkinu, skógurinn er dökkur en ekki gulur. Einn þessara daga þar sem maður vildi geta dregið sængina upp fyrir haus og haldið áfram að sofa.
En við þurfum flest að mæta í skólann eða vinnuna, afplána frá níu til fimm. Og það er sammerkt með okkur stuðningsmönnum Manchester United eða þeim sem vinna fyrir félagið hvort sem um ræðir fólkið á skrifstofunni, leikmenn, þjálfara eða stjórnendur.