Rauðu djöflarnir

Header Right

Main navigation

Pistlar

Pistlar

Keppnistímabilið 2017-18 – Spekingar spá

skrifaði þann | 5 ummæli

Loksins! Loksins!

Boltinn byrjar að rúlla af alvöru um helgina!

Ritstjórar Rauðu djöflanna settust fyrir framan tölvurnar og færðu hugsanir sínar fyrir komandi tímabil í letur. Við spáðum líka eins og fyrri ár fyrir um lokaniðurstöðuna í deildinni

Já, þrír ritstjórar spá United meistaratitli hvorki meira né minna, og þrír spá öðru sætinu! Við höfum reyndar áður verið svona bjartsýnir…

Við kynnum hér einnig smá breytingar á ritstjórnarhópnum: Nýr ritstjóri, Kristófer Kristjánsson hefur slegist í hópinn og fær innan skamms mynd af sér á ritstjórnarsíðunni. Sigurjón Guðjónsson mun helga sig barnauppeldi, og þá bæði eigin barni og þessum vef sem er jú líka barnið hans og mun vefstýra styrkri höndu en sleppa takinu af skýrslugerð og hlaðvörpum. Sömu sögu er að segja af Elvari Erni Unnþórssyni en við vonum þó að Spaki maðurinn dúkki upp af og til.

Það verður svo auðvitað podkast innan tíðar þar sem við rýnum þessa spá og fleira

Halldór

Mér líst afskaplega vel á kaupin í sumar. Þau virðast ætla að vera veruleg styrking á hryggjarsúlu liðsins. Það er kannski helst að frammistaða Lindelöf nú í aðdraganda tímabilsins hafi kallað fram spurningamerki en ég hef trú á því að hann muni sýna sína styrkleika eftir því sem líður á tímabilið. Í öllu falli er hann strax góð aukning á breiddinni í vörninni en vonandi mun hann svo verða nægilega góður til að spila lykilrullu hjá liðinu, hann er þannig týpa af miðverði sem væri virkilega gott að hafa í byrjunarliðinu.

Embed from Getty Images

Það má alveg bæta einhverju við þennan hóp. Perisić hefðu verið flott kaup til að styrkja hópinn en þó aldrei ef United hefði þurft að fórna Martial á móti, jafnvel þótt það hefði bara verið lánsdíll. Veit svosem ekki hvaða leikmaður annar gæti verið svipuð týpa og hann. Eins hefði ég ekkert á móti því að fá bakvörð eða tvo. Nú og svo ef það losnaði einhver algjör sigurvegari, einhver leikmaður sem getur klárað leiki upp á eigin spýtur eða skapað eitthvað upp úr þurru fyrir samherja sína, þá mætti alveg henda í svoleiðis kaup, endilega.

Ég er því bara frekar bjartsýnn fyrir þetta tímabil. Mourinho er þegar búinn að búa til frekar samheldinn hóp og lið sem getur unnið bikara. Hann virðist líka ætla að láta reyna á hversu vel hópurinn getur spilað mismunandi taktík, það finnst mér spennandi pæling. Tilkoma Matic á vonandi eftir að frelsa Pogba og Herrera til að taka meiri þátt í sóknarleiknum og tilkoma Lukaku á vonandi eftir að skila böns af mörkum frá honum auk þess sem vera hans nálægt marki andstæðinganna ætti að trufla varnir nógu mikið til að skapa meira pláss fyrir aðra sóknarþenkjandi leikmenn Manchester United. Svo mega þessi stangar- og sláarskot endilega fara að detta inn líka.

Ef ég ætti að velja þá væri 4-3-3 uppstillingin sem þetta lið myndi spila. En ég get líka alveg séð rök fyrir því að spila 3-5-2, ekki síst þegar andstæðingurinn spilar einnig með 3 miðverði. Gegn liðum sem spila 3-4-2-1 þá gæti 3-5-2 verið ákveðin lausn gegn því sem kæmi á í veg fyrir að liðið þyrfti að láta tvo leikmenn taka ákveðna leikmenn andstæðinganna úr umferð.

Ég er sannfærður um það að þetta lið geti náð glimrandi sprettum þegar það er búið að spila sig saman og komið með gott sjálfstraust. Ég þigg alveg öfluga, taktíska sigra eins og þegar United dómineraði Ajax í úrslitaleiknum í vor með öflugum varnarleik en ég vil endilega sjá liðið sýna það líka að það getur spilað flottan og skapandi sóknarbolta.

Svona fyrir hönd ensku úrvalsdeildarinnar þá líst mér mjög vel á andstæðingana. Þessi topp 6 lið frá því í fyrra munu öll mæta öflug til leiks og það væri jafnvel hægt að sjá lið eins og Everton eiga flotta spretti þar fyrir neðan. Ég er á því að öll þessi topp 6 lið gætu unnið deildina, þótt það þyrfti vissulega mismikið að detta fyrir liðin til að ná því. Sumarglugginn er auðvitað enn opinn svo það er margt sem getur gerst þar til að gjörbreyta því hvernig liðin koma inn í deildina.
Ég hugsa að Chelsea missi dálítið dampinn, gæti trúað því að það reynist þeim erfitt að peppa sig upp í að verja titilinn í bland við að þurfa að bæta Evrópukeppni inn í leikjaálagið. Svo virðist oft þurfa lítið til að mórallinn fari út um gluggann hjá Chelsea.

Ég held líka að Tottenham eigi eftir að detta aðeins niður. Eru vissulega með eitt af bestu byrjunarliðum í boltanum en hafa ekki styrkt hópinn neitt (ennþá) og flutningurinn á Wembley gæti reynst óþægilegur.

Manchester City eru líklegastir, svona fyrirfram. Þeir eru með skuggalegt vopnabúr í sókninni. Hafa verið að styrkja sig varnarlega en það er spurning hvort helsti veikleiki þeirra sé enn þar.

Arsenal og Liverpool eru meiri spurningamerki. Bæði lið geta spilað stórkostlegan fótbolta en hafa ekki endilega karakterinn og dýpt í hópnum til að klára þetta. Einnig spurningamerki hjá báðum liðum um framtíð lykilmanna og hvort þau nái að styrkja sig nægilega fyrir lok gluggans. En rétt skref í lokasprettinum á sumarglugganum gætu hent þeim í bullandi titilbaráttu.

Björn Friðgeir

Nýtt tímabil, ný von.

Þetta verður sjötta tímabil Rauðu djöflanna og fimmta upphitunin fyrir tímabil. Við vonuðumst eftir stöðugu tímabili frá Moyes, síðan umbreytingu frá Van Gaal, eftir það átti liðið að stíga upp á öðru tímabili Hollendingsins og í fyrra hélt ég við yrðum hreinlega meistarar.

Það væri alveg hægt að fyrirgefa þó við værum svolítið brennd börn núna.

Svo að því sé komið frá ætla ég ekki að spá United meistaratitli þetta árið. Til þess held ég að Manchester City verði hreinlega of sterkt. Pep er búinn að læra aðeins inn á enska boltann, og mun þétta vörnina. Þá reyndar vantar helst miðvörð og eiga allt of mikið af sterkum sóknarmönnum, en lausnin við því er víst að bæta Alexis Sánches í hópinn. Þetta held ég ætti að nægja þeim til að tryggja sér titilinn.

En þar á eftir munu lið United og Chelsea fylgja og ég held að United muni hirða annað sætið. Chelsea verður undir meira álagi en í fyrra og viðbæturnar hjá þeim eru ekki mikið sterkari en mennirnir sem þeir eru að missa. Það má reyndar segja það sama um Lukaku og Ibrahimovic, en eftir að hafa séð Matić í leiknum við Real í gær þá held ég að þar sé kominn lykilmaður hjá United í vetur.

Þegar þannig er litið blákalt á málin þá höfum við fengið stjörnusenter í staðinn fyrir stjörnusenter, miðvörð sem þarf þó nokkurn aðlögunartíma og sterkan miðjumann. Reyndar fékk United á sig fæst mörk allra liða í fyrra en það var verulega á kostnað sóknarinnar. Það er því von mín að Matic muni hjálpa til við að halda vörninni sterkri um leið og hann geti sinnt góðu uppspilshlutverki á miðjunni, nokkuð sem hann virtist ráða við í gær.

Embed from Getty Images

Það er því virkilega vonandi að það bætist sterkur leikmaður við hópinn á næstu þrem vikum, hvort sem það verður Perišić eða einhver annar. Það held ég samt að nægi ekki til meistaratitils, en það er þó lágmark að United verði í baráttunni fram á vor, ólíkt síðasta tímabili.

Það hefði verið erfitt fyrir mig fyrir ári að sjá fyrir að ég sæti hér draugfúll yfir því að Marcos Rojo verði frá fram að áramótum en frammistaða hans seinni hluta síðasta vetrar gerði hann að næst besta varnarmanni United. Það er samt enn í spilunum að keyptur verði bakvörður, vinstri slíkur myndi koma í stað Rojo, Shaw og Darmian og þeir þyrftu líklega allir að stíga upp eða hverfa á braut næsta sumar. Þau kaup myndu þá í það minnsta brúa bilið fram að áramótum, en eins og er verður það sama gamla vonin: að Luke Shaw sýni hvers hann er megnugur. Þetta verður síðasta tækifærið hans til þess.

Embed from Getty Images

En kannske er hægri bakvörður á listanum? Antonio Valencia átti vissulega mjög gott tímabil í fyrra en í leiknum í gær komu varnarlegir veikleikar hans í ljós. Það verður samt að hafa í huga að United mun varla spila við betra lið í vetur en þeir gerðu í gær. Þar að auki vantaði tvo bestu miðverðina í leiknum.

Síðasta spurningin fyrir tímabilið er hvaða leikaðferð José mun nota. Fyrir mér er lykilatriði að miðjan Herrera – Matić – Pogba verði jafn sterk og vonir standa til. Í kringum þá þrjá er síðan ýmist hægt að spila 4-3-3 eða 3-5-1-1 og miðað við að Jose hefur alltaf verið óragur við að breyta um stíl eftir andstæðingum þá eigum við eftir að sjá hvoru tveggja útfærsluna eftir því sem við á. 4-2-3-1 myndi þýða Matic og Pogba saman á miðjunni og þá held ég að Pogba muni vera heftari í leik sínum en annars, nokkuð sem við sáum of mikið í fyrra.

Sem sé: Hörkutímabil framundan, United liðið á að standa sig mun betur í deild og fara í það minnsta í fjórðungsúrslit í Meistaradeildinni, allt annað mun líklega þýða starfsmissi fyrir Mourinho.

Kristófer

Félagaskiptagluggar Manchester United hafa, undanfarin ár, verið nokkurs konar flugeldasýningar. Það hafa verið keyptar (eða fengnar á láni) stórstjörnur sem við stuðningsmenn biðum eftir með mikilli eftirvæntingu; Angel Di Maria, Falcao, Bastian Schweinsteiger, Paul Pogba, allt leikmenn sem voru búnir að koma vel undir sig fótum í íþróttinni. Síðan var það hin hliðin sem við stuðningsmenn elskum; ungir, hráir, óslípaðir demantar af leikmönnum sem eiga eftir að mótast í nýjar ofurstjörnur á Old Trafford. Vinstri bakvörður United og enska landsliðsins til næstu 15 ára, Luke Shaw. Efnilegasti vængmaður Evrópu, Memphis Depay, sem hunsaði áhuga Liverpool fyrir glæstan feril á leikvangi draumanna. Síðan hló enska pressan þegar við keyptum ungling frá Mónakó á 50 milljónir, síðan hlógum við þegar hann skoraði strax í fyrsta leik gegn Liverpool.

Embed from Getty Images

Allir þessir ofangreindu leikmenn hafa átt misgóðu gengi að fagna á Old Trafford en allir eiga það sameiginlegt að hafa verið kaup sem örvuðu ímyndunaraflið hjá hinum óþreyjufulla nútíma fótbolta áhugamanni sem vill að liðið sitt kaupi leikmenn eins og hann sjálfur kaupir þá í Football Manager.

Sumarið í ár hefur því reynst okkur krökkunum erfitt (allir eru börn þegar félagaskiptaglugginn er opinn). Við höfum keypt Svía sem er ekki Zlatan og þar að auki spilar hann vörn, leiðinlegt. Svo kom framherji sem hefur verið heillengi á Englandi og er því ekkert framandi ásamt því að vera hvorki frá Spáni né Brasilíu og svo til að kóróna þetta allt þá kom varnarsinnaður serbneskur miðjumaður frá Chelsea sem er þekktur fyrir að spila á einfaldan og praktískan hátt. Svo er hann líka 29 ára sem, í fótboltaárum, þýðir að hann er farlama gamalmenni sem nær varla einu góðu tímabili hjá okkur! Ofan á það erum við sagðir óðir í að kaupa vinstri kantmann frá Inter sem slær víst öll met í fyrirgjöfum ásamt því að vera ekki jafn teknískur og Messi! Eigum við einhverja von?

Jú, sennilega. Allir þessir leikmenn eiga eitt sameiginlegt; þeir eru Jose Mourinho leikmenn. Portúgalinn er að kaupa þá leikmenn sem hann telur henta í sitt kerfi og því fagna ég. Við höfum of oft spreðað í rándýra leikmenn sem fundu sig aldrei í treyjunni en Mourinho virðist vera með áætlun. Hún er kannski ekki jafn spennandi og einhverjir vonuðust eftir en það er ekkert handahófskennt við þessi kaup og því ber að fagna eftir nokkur skrítin ár.

Eftir kaupin á Nemanja Matić verður spennandi að sjá hvort Paul Pogba nái loks að blómstra nú þegar hann ætti að fá meira frelsi í leikjum. Sömuleiðis þurfum við meira frá sóknarleikmönnum liðsins; Anthony Martial, Marcus Rashford, Juan Mata, Henrikh Mkhitaryan og nú Romelu Lukaku. Við getum hætt að tala um hvað þetta séu allt efnilegir leikmenn, nú þurfa þessir strákar að hætta að vera spennandi og byrja að vera góðir, slík hlýtur krafan hjá Manchester United einfaldlega að vera. Sömuleiðis þarf Mourinho að finna besta liðið sitt, það er kannski eitt stærsta áhyggjuefni mitt nú þegar mótið er að hefjast. Hvað er besta liðið okkar? Ég held að flest stóru liðanna séu með þetta á hreinu og Mourinho þarf að finna þetta út snemma í haust, lið verða aldrei meistarar á því að sífellt rótera með einhverja 20 leikmenn milli leikja.

Manchester United þarf að gera atlögu að enska meistaratitlinum í vetur, allt annað yrðu gríðarleg vonbrigði. Mourinho hefur fengið mikið fjármagn til að slípa saman lið og nú þarf hann að skila einhverju. Að vinna Evrópudeildina á fyrsta tímabili var fínt afrek og við fögnuðum því en United, sem klúbbur, setur standardinn miklu, miklu hærra. Við erum ekki með lið sem keppir við bestu lið Evrópu og ég held að Meistaradeildin verði ákveðinn staksteinn fyrir þennan hóp en þetta snýst allt um deildina. Chelsea var langbesta lið hennar í fyrra og markmiðið í ár hlýtur að vera að jafna við meistarana og feikisterkt lið granna okkar í Manchester.

Magnús Þór

Ef ég á að vera hreinskilinn þá hef ég ekki miklu tilfinningu fyrir því. Þrátt fyrir svekkjandi deildarframmistöðu á síðasta tímabili þá vantaði aðeins herslumuninn í nokkrum leikjum og þá hefði þetta meistaradeildarsæti aldrei verið í hættu og þörfin á að vinna Evrópudeildina ekki verið til staðar. Ég er samt mjög ánægður með að United hafi klárað þá keppni.

Undirbúningstímabilið var alls ekki sama disaster og í fyrra en aðal svekkelsið hefur verið hversu langan tíma það hefur tekið klára leikmannakaup. En ég er mjög sáttur við kaupin. Victor Lindelöf þarf klárlega smá tíma til að aðlagast og það væri fráleitt að dæma hann eftir þetta undirbúningstímabil. Minni bara fólk á hvernig Vidic og Evra byrjuðu sinn United feril. Romelu Lukaku lítur hrikalega vel út og hefur skorað vel á undirbúningstímabilinu og með smá heppni hefði hann getað skorað tvö mörk gegn Real Madrid í Super Cup. Nemanja Matić er týpa sem okkur hefur klárlega vantað og fannst mér hann fyrir utan David de Gea besti leikmaður United í Super Cup leiknum. Nema að við mætum Real aftur á þessa tímabili þá er þetta erfiðasti leikur United á tímabilinu og er engin skömm í að tapa 2-1 fyrir besta liði Evrópu tvö ár í röð. Ég held að það muni bætast eitt nafn í leikmannahópinn í viðbót. Þá er ég ekki að tala um Zlatan þó svo ég búist við honum aftur.

Embed from Getty Images

Ég held að þetta verði tímabil þar sem liðið verður í topp 3 baráttu og jafnvel í titilbaráttu og vonandi nægilega sterkt til að hreinlega vinna titilinn. Ég vil sjá Manchester United komast amk í undanúrslit í Meistaradeildinni en það mun fara eftir því hvort við fáum ein dúndurkaup í viðbót. Ég vil alltaf sjá United taka báðar bikarkeppnirnar alvarlega og við höfum deildarbikar að verja og vil sjá það gerast. Ég held að Lukaku muni skora fullt af mörkum og Pogba muni eiga slatta af stoðsendingum sem búa þau færi til.

Runólfur

Sumarglugginn hefur verið áhugaverður svo ekki sé meira sagt. Markaðurinn er endanlega farinn til fjandans og það sannaðist líklega með 222 milljón evra kaupum PSG á Neymar. Hvað varðar okkar ástkæra félag þá er ég nokkuð sáttur með gluggann hingað til. Ég viðurkenni að ég hef ennþá mínar efasemdir um Romelu Lukaku en hann passar inn í það sem ég held að José Mourinho sé að hugsa og svo má hann eiga það – hann skorar mörk! Victor Lindelöf hefur eytt mestu undirbúningstímabilinu í það að minna meira á belju á svelli heldur en 30 milljón punda miðvörð en það geta ekki allir komið jafn sterkt inn og Eric Bailly gerði í fyrra. Að því sögðu þá hef ég engar áhyggjur af honum því ef það er eitthvað sem Mourinho kann þá er það að kaupa miðverði. Nemanja Matić eru svo hin fullkomnu kaup á miðjuna okkar – ég sé ekkert því til fyrirstöðu að hann, Paul Pogba og Ander Herrera verði besta miðja deildarinnar á næsta ári.

Embed from Getty Images

Mourinho hefur verið að prófa sig áfram í 3-5-2 / 3-4-3 leikkerfinu sem er að tröllríða knattspyrnuheiminum þessa dagana enda sýndi það sig gegn Chelsea á Old Trafford í vor að þetta er líklega ein besta leiðin til að tækla lið sem kunna að spila þetta kerfi. Mig grunar því að United spili einhverja útfærslu af klassísku 4-3-3 og svo 3-5-2. Held að við sjáum hins vegar ekki mikið af 3-4-3 hjá United þar sem mig grunar að Mourinho vilji spila tveimur framherjum í því kerfi á sama tíma og hann leggur rútunni á miðsvæðinu. Annars læðist að mér sá grunur að United gæti orðið eitt besta skyndisóknarlið ensku deildarinnar í vetur og mögulega Evrópu en hraðinn í liðinu er gríðarlegur. Að því sögðu þá þurfa margir að stíga upp frá því í fyrra, allavega í deildinni.

Hvað varðar mótherjana þá veit ég ekki alveg hvað mér finnst. Ég spáði því í fyrra að Manchesterliðin tvö yrðu í efstu tveimur sætum deildarinnar og ég spái því aftur. Pep er allavega að spreða nóg til að búa til samkeppnishæft lið. Persónulega held ég að hóparnir hjá Tottenham, Liverpool og Chelsea séu of litlir en þau geta ennþá bætt við sig áður en glugginn lokar. Svo er stóra spurningin hvort Evrópukeppnin muni hafa vond áhrif á Arsenal en að auki eru þeirra bestu leikmenn samningslausir í lok tímabils svo mögulega verða þeir komnir með hugan við önnur félög strax í janúar/febrúar.

Tryggvi

Blaðamaður Guardian sem fylgdi okkar mönnum um Bandaríkin tók eftir einu í fari Mourinho á blaðamannafundum eftir æfingarleikina í sumar. Hann var afslappaður og af fasi hans að dæma mátti sjá að hann teldi möguleika United á tímabilinu nokkuð góða, án þess þó að vera eitthvað að ræða það á opinskáan hátt.

Þannig líður mér nokkurn veginn. Ég hef góða tilfinningu fyrir tímabilinu án þess þó að mér finnist ég þurfa að hrópa það um stræti borgarinnar. Í fyrsta lagi er Mourinho búinn að byggja góðan grunn, það gerði hann á síðasta tímabili, þrátt fyrir að úrsliti einstakra leikja hafi ekki fallið með okkur.

Eins og sýnt hefur verið fram á skapaði United sér færi eins og topplið en nýtti þau eins og botnlið. Ég hugsa að ef United hefði nýtt 10-15 af þessum milljón færum sem fóru í vaskinn á síðasta tímabili hefðu jafnteflin ekki orðið fimmtán og United hefði endað mun ofar í deildinni. Varnarleikurinn var einnig öflugur og já, svo unnum við víst tvo titla. Þetta er grunnurinn sem verið er að byggja á.

Ofan á þetta höfum við bætt við einum miðverði sem getur vonandi myndað öflugt miðvarðarpar með Eric Bailly. Nemanja Matić er einnig kominn inn sem stálið á miðjuna sem getur vonandi frelsað Paul Pogba og Lukaku er mættur á svæðið til þess að klára þessi minni lið sem við lentum í vandræðum með á síðastasta tímabili.

Ofan á þetta mætti alveg bæta við 1-2 gæðaleikmönnum, helst upp á breiddina sem okkur vantaði svo sárlega síðasta tímabil. Það væri gott að geta skipt inn ferskum leikmönnum á milli leikja án þess að það kæmi sérstaklega niður á gæðum liðsins. Perišić og Aurier væru fínar viðbætur og myndu klárlega styrkja liðið.

Embed from Getty Images

En auðvitað verður þetta þrælerfitt tímabil. Hin liðin hafa flest styrkt sig vel og þá sérstaklega Manchester City. Við og þeir munum að mínu mati berjast um titilinn. Auðvitað var þetta líka sagt fyrir síðasta tímabilið en leikmannahópur City er mun sterkari núna en fyrir ári. Okkar hefur einnig styrkst og við erum ekki í þessari helvítis Evrópudeild sem sýgur kraftinn úr öllum atlögum að Englandsmeistaratitlinum.

Chelsea verða áfram sterkir ásamt Spurs. Breiddin er stærsta spurningamerkið hjá Liverpool sem hafa bætt við sig ágætum leikmönnum en þurfa meira ætli þeir sér stóra hluti. Ég afskrifa svo alveg Arsenal vegna Evrópudeildarinnar.

Leikmenn Pistlar

Drengurinn frá Liverpoolborg

skrifaði þann | 5 ummæli

Wayne Rooney var aðeins 18 ára gamall þegar hann kom til Manchester United frá Everton. Nú, 13 árum síðar, snýr Rooney aftur til Everton sem markahæsti leikmaður enska landsliðsins sem og markahæsti leikmaður í sögu Manchester United. Það kom víst ekkert annað en Everton til greina hjá Rooney – frægð og frami í Bandaríkjunum eða hafsjór af peningum í Kína heilluðu ekki drenginn frá Liverpoolborg – hann vildi bara fara heim á Goodison Park.

Manchester United birti þetta myndband á Twitter síðu sinni þegar það var staðfest að Rooney hefði skrifað undir hjá Everton. Ég ætla ekki að ábyrgjast gæsahúð en ef þið fáið ekki gæsahúð við að horfa á þetta myndband þá eruð þið sálarlaus með svarta sál!

Remember this Name – Wayne Rooney! A new star is born on Merseyside

Það var þarna sem Rooney komst á kortið. Hann hafði spilað nokkra leiki fyrir Everton og meira að segja skorað í deildarbikarnum. Það var hins vegar þarna – gegn líklega besta liði deildarinnar – sem Rooney sýndu öllum hvað hann gat. Aðeins 16 ára gamall – fimm dögum frá 17 ára afmælinu sínu – þá tryggði hann Everton 2-1 sigur gegn Arsenal sem hafði ekki tapað í síðustu 30 deildarleikjum sínum.

„Rooney is the biggest England talent I’ve seen since I arrived in England. There has certainly not been a player under 20 as good as him since I became a manager here.“ -Arséne Wenger um Rooney eftir leikinn. Hvernig fagnaði Rooney svo sigurmarkinu? Hann fór í fótbolta með félögum sínum um kvöldið á meðan liðsfélagarnir fóru á pöbbinn.

Það eina sem sannaði að Wayne Rooney væri 16 ára þegar hann skaust fram á stjörnuhimininn var skortur á skeggrót. Við getum orðað það þannig að ef Rooney hefði komið frá Afríku þá hefðu eflaust allir talað um að hann væri með falsað vegabréf.

Rooney var tvö tímabil í aðalliði Everton, hann spilaði 67 leiki og skoraði 15 mörk. Svo fór hann á EM 2004 í Portúgal.

Þar sýndi Rooney endanlega að stóra sviðið væri hans leikvöllur og að þar liði honum best.

Eins og alltaf þá má varla koma upp góður ungur enskur leikmaður án þess að öll þjóðin sé á herðum hans. Þannig virtist stemmningin vera með Rooney. Þrátt fyrir að vera með Sol Campbell, Rio Ferdinand, Paul Scholes, David Beckham, Michael Owen og fleirum í liði þá var Rooney aðalmaður liðsins á mótinu.

Það kom því í raun ekki á óvart þegar Rooney meiddist gegn Portúgal þá fóru vonir Englands um að vinna stórmót í fyrsta skipti síðan 1966 út um gluggann. Darius Vassell, sem kom inn á fyrir Rooney, stal svo senunni þegar hann lét hinn hanskalausa Ricardo verja frá sér í vítaspyrnukeppni eftir að leikurinn endaði 2-2.

Því miður var þetta líklega besta stórmót Wayne Rooney.

Sagan segir að Rooney hafi beðið Everton um sölu þegar hann kom heim af Evrópumótinu – ekki í síðasta skipti sem hann gerði það á ferlinum. Það var svo Manchester United sem pungaði út litlum 25,6 milljónum punda fyrir hinn 18 ára gamla Rooney.

Hvíti Pele

Vegna meiðslanna sem hann varð fyrir á Evrópumótinu þá spilaði Rooney ekki sinn fyrsta leik fyrir United fyrr en 28. september 2004. Þvílíkur leikur! 6-2 sigur gegn Fenerbahce í Meistaradeild Evrópu og Rooney gerði sér lítið fyrir og skoraði þrennu. Það leið ekki á löngu þangað til stuðningsmenn United höfðu samið lag um Rooney – hann var hinn hvíti Pele.

Manchester United var í smá niðursveiflu þegar Rooney skrifaði undir hjá félaginu. Sir Alex Ferguson var í miðri uppbyggingu á næsta gullaldarliði sínu. Rooney ásamt Cristiano Ronaldo voru vonarstjörnur þess liðs.

Rooney endaði sem markahæsti leikmaður liðsins í deild – með 11 mörk. Liðið fór í úrslit FA bikarsins þar sem það yfirspilaði Arsenal en tapaði í vítaspyrnukeppni. Hann var svo valinn besti ungi leikmaður deildarinnar. 2005/2006 tímabilið vann Rooney sinn fyrsta titil en liðið vann Wigan Athletic 4-0 í úrslitum deildarbikarsins – Rooney skoraði tvö og var valinn maður leiksins. Hann var kominn með blóð á tennurnar.

Það var svo tímabilið 2006/2007 sem Rooney og Ronaldo tvíeykið sprakk út – fyrir tímabilið höfðu margir spáð því að þeir félagar gætu ekki spilað saman en Ronaldo hafði átt stóran þátt í því að Rooney fékk rautt spjald gegn Portúgal þegar liðin mættust á Heimsmeistaramótinu 2006.

Það stöðvaði þá félaga ekki og lyfti Rooney sínum fyrsta deildartitli í lok þess tímabils. Titlarnir áttu eftir að verða töluvert fleiri.

Persónulega var ég alltaf meira fyrir Rooney heldur en Ronaldo. Ég átti Rooney #8 treyju frá 2004 og svo Rooney #10 treyju þegar hann skipti um númer. Eru það tvær af þremur United treyjum sem ég hef merkt með nafni leikmanns. Að segja að ég hafi verið „Rooney maður“ nær því ekki alveg yfir það hversu mikið ég elskaði að horfa á drenginn spila fótbolta.

Hvernig er annað hægt samt? Hann gaf alltaf allt sem hann átti. Hann spilaði leikinn eins og það á að spila hann – ekkert múður, ekkert kjaftæði, bara 110% ástríða með dass af gæðum. Og þvílík gæði – þvílík mörk!

Að velja besta mark Rooney fyrir Manchester United er í raun ekki hægt.

  • Þrennan gegn Fenerbahce
  • Mörkin gegn Middlesboro
  • Volley-ið gegn Newcastle United.
  • Skyndisóknarmörkin gegn Bolton Wanderers og Arsenal
  • Chip-an gegn Portsmouth
  • Sigurmarkið á 90. mín í 3-2 sigrinum gegn AC Milan
  • Aukaspyrnurnar í 8-2 sigrinum gegn Arsenal
  • Hjólhestaspyrnan gegn Manchester City
  • Þrennan gegn West Ham United
  • Jöfnunarmarkið gegn Barcelona í úrslitaleik Meistaradeildarinnar 2011
  • Sigurmarkið gegn Fulham á Craven Cottage (eini leikurinn sem ég hef farið á)
  • Markið frá miðju gegn West Ham United
  • Hælspyrnan gegn Swansea City
  • Aukaspyrnan gegn Stoke City

Þetta eru allavega þau mörk sem standa upp úr fyrir mér þegar ég hugsa til baka yfir feril Wayne Rooney hjá Manchester United. Mörkin, samherjarnir og minningarnar – þvílíkar minningar!

Allavega eins og áður sagði – ég var í raun ástfanginn af því hvernig Wayne Rooney spilaði knattspyrnu. Hann átti hjarta mitt skuldlaust … þangað til hann stakk mig 70 sinnum í bakið og hrækti í andlitið á mér.

Et tu, Brute?

Árið 2010 taldi Wayne Rooney sig ekki vera samboðinn Manchester United. Félagið hafði misst Cristiano Ronaldo og hann efaðist um að félagið gæti fengið hágæða leikmenn. Hann bað um að vera seldur.

Eftir það varð samband okkar aldrei eins og það var áður. Rooney fór þó ekki fet og á meðan United lyfti titlum ítrekað þá var yfir litlu að kvarta. Það var þó á síðasta tímabili Sir Alex Ferguson sem þjálfara liðsins að manni fór að gruna að eitthvað væri ekki í lagi. Það virtist sem Sir Alex væri að reyna bola Rooney frá félaginu. Hann gaf í skyn að Rooney hefði aftur beðið um sölu þó svo það hafi aldrei verið staðfest.

Sir Alex Ferguson var auðvitað þekktur fyrir það að selja leikmenn sem hann taldi að höfðu toppað á meðan það var ennþá hægt að fá góðan pening fyrir þá. Eftir á að hyggja virðist það hafa verið það sem hann vildi gera við Rooney.

Það sást bersýnilega þegar United mætti Real Madrid á útivelli í Meistaradeild Evrópu þá var Wayne Rooney skilinn eftir á bekknum á meðan Danny Welbeck fékk það hlutverk að kæfa Xabi Alonso. Sagan segir að Rooney hafi fengið sama hlutverk í úrslitaleik Meistaradeildarinnar 2011 – hann átti að kæfa Sergio Busquets. Rooney fylgdi *samkvæmt sögunni* engan veginn fyrirmælum, Busquets lék lausum hala allan leikinn og United tapaði sannfærandi.

Sir Alex tókst þó ekki ætlunarverk sitt. David Moyes tók við félaginu efitir að Sir Alex hætti og í von um að tryggja sér góðvild Rooney þá gaf Moyes honum nýjan fimm ára samning upp á 300 þúsund pund á viku. Það var svo í kringum þennan tíma sem maður fór að hafa það á tilfinningunni að neistinn, þessi ódrepandi eldur sem brann innra með Rooney, væri farinn að kólna. Hann sagðist vera orðinn eldri og vitrari en það virtist hreinlega sem líferni hans væri farið að taka sinn toll.

Rooney hefur alltaf verið einstakur knattspyrnumaður, og þá oftar en ekki fyrir þá staðreynd að hann virðist vera eins og hinn hefðbundni verkamaður þegar kemur að mataræði og drykkju. Miðað við myndir af honum í sumarfríum í gegnum árin er ljóst að hann er í #TeamTunna en hann bætir allavega á sig 7-8 kílóum hvert sumar. Einnig tókst honum einu sinni að skera næstum af sér eyrað á blindafyllerí.

Þetta ásamt því að spila áratug í ensku deildinni var farið að taka sinn toll á Rooney og á síðustu 3-4 árum hefur hann átt töluvert fleiri vond augnablik en góð.

David Moyes entist auðvitað ekki lengi hjá United en ferill Rooney hjá United hefur þó verið á hraðri niðurleið síðan. Það var þó ekki fyrr en José Mourinho tók við sem Rooney fór að spila minna en hann gerði – á nýafstöðnu tímabili var Rooney í 14. sæti þegar kom að mínútum spiluðum hjá leikmönnum félagsins (markmenn ekki meðtaldir).

Það voru þó alveg góð augnablik líka.

Ef og hefði

Þrátt fyrir að ferill Wayne Roony hjá United sé stórkostlegur í meira lagi þá er samt sem áður þessi ódrepandi tilfinning um að hann hefði átt að vera svo miklu meira. Fleiri titlar, fleiri mörk, fleiri stoðsendingar, fleiri leikir eru allt eitthvað sem maður hefði haldið að Rooney hefði geta áorkað ef hann hefði tekið Cristiano Ronaldo, Ryan Giggs eða Zlatan Ibrahimovic sér til fyrirmyndar.

Ef til vill er þetta algjört kjaftæði en hversu mikið Rooney hefur dalað á síðustu 2-3 árum eru sönnun þess hve illa hann hefur hugsað um sig að mínu mati. Vissulega er enska deildin algjör skepna en það virðist sem Rooney hafi lítið sem ekkert reynt að aðlaga sig að breyttum aðstæðum.

Það er vissulega sturlað að kvarta yfir manni sem er markahæstur í sögu Manchester United ásamt því að vera markahæsti leikmaður Englands frá upphafi en fyrir mér ætti hann að vera á sama stalli og Lionel Messi og Cristiano Ronaldo.

Daniel Story hjá Football365 endaði grein sem hann skrifaði um Rooney fyrr í sumar (áður en hann skrifaði undir hjá Everton) á þennan hátt: At 32, English football’s ultimate impact player has quickly become its drifter. Rooney is the opposite to the elephant in the room, standing front and centre while everybody else in the room is being discussed. “Remember the name,” was Clive Tyldesley’s advice in October 2002. We’ll never forget the name, but it’s becoming easier and easier to forget the face.

Með tíð og tíma mun Rooney þó eflaust verða betur metinn – snillingar eru jú alltaf betur metnir eftir að þeir eru hættir (dánir). Vonandi verður endurkoma Rooney á Goodison Park nóg til að kveikja aftur í neistanum sem einkenndi hann öll þessi ár.

Að lokum

Aditya Reds er United aðdáandi sem gerir hreint út sagt stórkostleg myndbönd tengd Manchester United. Hann gerði þetta myndband áður en það var staðfest að Rooney myndi yfirgefa félagið.

Þegar Rooney sló markamet Englands þá gerði BBC stutta heimildarmynd um manninn á bakvið mörkin. Gary Lineker fór og talaði við foreldra hans, eiginkonu, börn og manninn sjálfan. Rooney tók Lineker á æskuslóðir sínar – það var því aldrei spurning hvert Rooney myndi fara þegar ferli hans hjá Untied myndi ljúka.

Takk fyrir minningarnar minn kæri. Vonandi endarðu ferilinn jafn vel og þú byrjaðir hann.

Pistlar

Takk fyrir okkur, Zlatan

skrifaði þann | 3 ummæli

Nú þegar komið er í ljós að Zlatan Ibrahimovic fær ekki áframhaldandi samning hjá Manchester United þá er það mjög leiðinlegur endir á frábæru ári hans hjá United. Sjaldan hefur Manchester United endurspeglast jafnvel í einum leikmanni, allavega ekki undanfarin ár. Það er ekki að ástæðulausu að menn tala um Zlatan í sömu andrá og (King) Eric Cantona.

Eins og flestir vita meiddist Zlatan í Evrópudeildarleik gegn Anderlecht og er ekki búist við því að hann snúi aftur á knattspyrnuvöllinn fyrr en eftir sex mánuði. Það er því algjör synd og skömm að síðasti leikur Zlatans sem leikmaður Manchester United hafi verið úrslitaleikur Evrópudeildarinnar þar sem okkar maður þurfti að horfa á leikinn frá hliðarlínunni, á hækjum.

Fögnuður Zlatans í lok leiks var þó eins einlægur og gat gerst enda fyrsti Evróputitill hans.

Það sem stingur undirritaðan hvað mest eru þeir draumórar að EF José Mourinho hefði tekið við Manchester Untied frekar en David Moyes þá hefði United mögulega fengið Zlatan mun fyrr og við hefðum fengið að njóta krafta hans í Úrvalsdeildinni í meira en þetta eina tímabil.

Þvílíkur draumur sem það hefði verið.

Ef og hefði og allt það.

Möguleikinn á að sjá Zlatan Ibrahimovic í Manchester United treyju númer 9 er þó ekki alveg úr sögunni en hann mun klára endurhæfingu sína hjá félaginu og svo mun félagið ásamt Zlatan og umboðsmanni hans eflaust taka stöðuna í janúar 2018. Þetta kemur lítið á óvart og hefur verið rætt í Djöflavarpinu (podkasti Rauðu Djöflanna) undanfarið.

Eitt glæsilegt tímabil

Þó tímabilið hafi að vissu leyti verið vonbrigði og 6. sæti í deildinni algjörlega óásættanlegt þá er erfitt að vera fúll út í Zlatan – þó svo að efasemdarmenn hafi reynt að halda því fram að liðið spili betur án hans.

Eins og svo margir þá missti undirritaður algjörlega cool-ið þegar Zlatan gekk til liðs við United. Það virtist líka sem að leikmenn félagsins hafi verið mjög spenntir en áhrif Zlatans í búningsklefanum eru umtöluð. Ljónið hreinlega geislar af sjálfstrausti og þó hann sé hrokafullur með eindæmum þá er hann samt svo auðmjúkur.

Svo segir það sig sjálft um vinsældir mannsins að meira að segja Liverpool stuðningsmönnum finnst ánægjulegt að sjá hann skora mörk. Og hann gerði nóg af þeim síðustu 12 mánuðina.

Þann 1. júlí var opinberað hér á síðunni að Zlatan myndi ganga til liðs við United og ljóst að heimurinn yrði aldrei samur. Ólíkt venjulegum félagaskiptum þar sem félagið gefur út yfirlýsingu þá gerði Zlatan það að sjálfsögðu sjálfur.

Það tók Zlatan svo ekki langan tíma að stimpla sig inn í ensku deildina. Þann 7. ágúst skoraði Zlatan sigurmarkið í 2-1 sigri United á Leicester City um Samfélagsskjöldinn. Endilega reynið að segja Zlatan að Samfélagsskjöldurinn sé ekki titill – ég mana ykkur!

Var þetta langt frá því að vera eina sigurmarkið sem Zlatan skoraði í vetur. Hann skoraði til að mynda bæði mörk United gegn Southampton í annarri umferð. Sömuleiðis tryggði hann United sigur á Zorya Luhanks í Evrópudeildinni, skoraði hann tvö mörk í 3-1 sigri á Swansea City í nóvember, skoraði sigurmark gegn Crystal Palace, bæði mörkin í 2-0 sigri gegn West Bromwich Albion og svo var það  þrennan í 3-0 sigri gegn St. Etienne.

Sömuleiðis skoraði hann í nokkrum 1-1 jafnteflum í vetur enda gerði liðið um það bil þúsund slík í vetur.

Alveg rétt, hann skoraði líka tvö mörk í úrslitum Deildarbikarsins þegar United vann Southampton 3-2 í epískum úrslitaleik.

Samtals spilaði Zlatan 46 leiki fyrir Manchester United. Skoraði 28 mörk og lagði upp önnur níu. Var hann fyrsti leikmaður Manchester United til að skora meira en 20 mörk á tímabili síðan Robin Van Persie gerði það (einnig á sínu fyrsta tímabili fyrir klúbbinn).

Mörk Zlatans tryggðu United sigur eða jafntefli í 11 leikjum í vetur. Þar á meðal í tveimur leikjum þar sem það var titill í boði (hér er Samfélagsskjöldurinn talinn með því Zlatan telur hann með – það er bara þannig!).

Alveg rétt, hann lagði líka upp mörk í fimm leikjum þar sem stoðsendingarnar tryggðu sigur eða jafntefli.

Fótbolti er vissulega flóknari en svo að það sé hægt að segja að United hefði ekki unnið eða gert jafntefli í öllum þessum 16 leikjum en það er nokkuð ljóst að Zlatan spilaði risa hlutverk í því sem United gerði í vetur.

Framtíðin

Nú þegar hver framherjinn á fætur öðrum er orðaður við United er erfitt að sjá fyrir sér að Zlatan komi inn í liðið á næsta ári – hvað þá á hans aldri. En samt sem áður þá kæmi það einhvern veginn ekki á óvart. Zlatan elskar að troða sokkum upp í menn og einhvern veginn væri það mjög Zlatan-legt að koma aftur inn í liðið, slá aðra framhejra út og lyfta svo þeim stóra næsta vor.

Sama hvað gerist þá var það samt hrein og bein unun að horfa á Zlatan í Manchester United treyju og hver veit nema það gerist aftur.

Ég veit ekki með ykkur en ég trúi!

Pistlar

Nýr markakóngur hylltur

skrifaði þann | 3 ummæli

Wayne Rooney er orðinn markahæsti leikmaður í sögu Manchester United. Því afreki náði hann með stórglæsilegu aukaspyrnumarki í uppbótartíma gegn Stoke. Markið kom 4.498 dögum eftir að Rooney skoraði sitt fyrsta mark (og reyndar 2. og 3. markið líka) fyrir Manchester United, í sínum fyrsta leik fyrir félagið, gegn Fenerbahce 28. september 2004. Samtals eru mörkin sem Wayne Rooney hefur skorað í treyju Manchester United orðin 250 og enn tími fyrir hann að bæta við þá tölu, jafnvel þótt spilatími hans sé ekki jafn mikill og reglulegur og oftast áður.

Það er ekki úr vegi að nota þessi merkilegu tímamót, bæði í ferli leikmannsins en ekki síður í sögu félagsins, til að fara aðeins yfir þennan magnaða árangur.

Wayne Rooney, rándýri táningurinn

Wayne Rooney var aðeins 18 ára gamall þegar Manchester United gerði hann að dýrasta táningi heims í fótboltanum. Hann kom til Manchester United á lokadegi félagsskiptagluggans sumarið 2004. Samningurinn hljóðaði þannig að Everton fékk örugg 20 milljón pund frá Manchester United, 3 milljón punda bónusgreiðslu þegar Rooney hafði verið hjá félaginu í 3 ár og svo gat Everton fengið möguleg 4 milljón pund í hinum ýmsu bónusgreiðslum eftir árangri Rooney með Manchester United og landsliði Englands. Það verður að teljast ansi líklegt að Everton hafi á endanum fengið allar þær bónusgreiðslur.

Þessi kaup voru risastór á sínum tíma. Aðeins Rio Ferdinand hafið farið á meiri pening í breskum fótbolta og þetta voru stærstu kaupin á Englandi þetta sumar (næst stærstu voru Drogba til Chelsea á 24 milljón pund). Þrátt fyrir ungan aldur var Rooney þegar búinn að spila 77 leiki fyrir aðallið Everton og 17 landsleiki fyrir England. Það var strax gríðarmikil pressa á honum, bæði vegna þess hversu efnilegur hann var en ekki síður vegna verðmiðans. Háu verði fylgir oft mikil ábyrgð.

En Wayne Rooney var meiddur þegar hann kom til Manchester United. Hann hafði byrjað skínandi vel með Englandi á EM 2004 og skorað 4 mörk. En England féll úr leik gegn Portúgal í útsláttarkeppninni þar sem Wayne Rooney þurfti að yfirgefa völlinn með brotið bein í fæti. Það varð til þess að frumraun hans með Manchester United tafðist fram í lok september 2004.

Það tók Wayne Rooney hins vegar aðeins 17 mínútur að skora sitt fyrsta mark fyrir Manchester United. Honum var slétt sama um alla pressu sem verðmiði, félagsliðstreyja eða enskt vegabréf geta sett á eina manneskju, hann var bara mættur til að skora mörk og vinna leiki. Og það gerði hann.

Hann hefur fyrir löngu borgað félagsskiptagjaldið sitt margfalt til baka með leik sínum, bæði í formi marka en ekki síður í sigurhugarfarinu, kraftinum, hungrinu og ástríðunni. Karakterinn sem Wayne Rooney er hefur vissulega oft komið honum í vandræði, innan vallar sem utan, en hann hefur einnig skilað honum þangað sem hann er kominn núna. Hann er óskoraður markakóngur enska landsliðsins og hefur nú komist upp fyrir Sir Bobby Charlton sem hinn opinberi markakóngur Manchester United. Það er engin tilviljun að hann hefur náð þessum árangri, sama hversu umdeildur hann hefur verið í gegnum tíðina.

Sir Bobby Charlton, 249 eða 251?

Sir Bobby Charlton horfir nú á eftir sínu markameti í hendur Wayne Rooney. Hann er eldri en tvævetur í bransanum og í honum slær Manchester United hjarta, hann samgleðst Wayne Rooney án efa innilega fyrir að ná þessu og veit að það þarf að leggja ýmislegt á sig til að ná slíku afreki.

Charlton var 17 tímabil hjá Manchester United, það tók hann 758 leiki að ná metinu sínu. Enda var hann meiri miðjumaður en sóknarmaður. Sóknarsinnaður miðjumaður þó, enda skoraði hann heilan helling af mörkum. Hann var fjölhæfur og skapandi leikmaður, leiðtogi innan vallar sem utan og átti þátt í að byggja upp úrvalslið Manchester United þegar félagið þurfti sárlega á því að halda.

Tímabilið 1972-73 var hans síðasta með félaginu. Það gekk ekkert alltof vel hjá félaginu það tímabilið, sem sést líklega best á að Bobby Charlton var markahæsti leikmaður Manchester United í deildinni með 6 mörk. En hann kláraði sína vakt með félaginu og síðasti leikurinn sem hann spilaði var leikur í Anglo-Italian keppninni sem Manchester United tók þátt í þann veturinn. Fjórði og síðasti leikur liðsins í þessari keppni fór fram 2. maí 1973 í Verona á Ítalíu þar sem United sigraði heimamenn í Verona með 4 mörkum gegn 1. Bobby Charlton skoraði 2 þessara marka og þrátt fyrir að Manchester United hafi ekki komist upp úr sínum riðli í keppninni þá endaði keppnin, tímabilið og ferill Bobby Charlton allavega á jákvæðu nótunum.

Af einhverjum ástæðum ákvað Manchester United hins vegar að taka þessa keppni ekki með í tölfræði félagsins. Hann taldist því hvorki sem spilaður leikur fyrir Bobby Charlton né fékk hann mörkin talin. Þess vegna eru skráð mörk Bobby Charlton fyrir Manchester United 249 en ekki 251. Þess vegna er opinber kveðjuleikur Bobby Charlton ekki 4-1 sigurleikur gegn ítölskum andstæðingum heldur 0-1 tap gegn Chelsea í deildinni.

Anglo-Italian Cup var aldrei merkileg keppni í sjálfu sér. Hún var til að mynda ekki opinberlega á vegum UEFA. En það var Inter-Cities Fairs Cup, undanfari UEFA Cup, ekki heldur. UEFA tók við þeirri keppni síðar. Og Bobby Charlton hélt allri sinni tölfræði í leikjunum sem hann tók þátt í þar, þótt það héti þá Inter-Cities Fairs Cup. Sum önnur lið sem tóku þátt í Anglo-Italian Cup telja þá tölfræði með í sinni sögu. En Manchester United ákvað að gera það ekki. Kannski var það af því Crystal Palace fór upp úr riðlinum en ekki United, kannski tók United keppnina bara aldrei alvarlega. En sumir vilja þó meina að það hefði átt að telja.

Hvað um það, opinberu gögnin segja að Bobby Charlton hafi skorað 249 mörk og við styðjumst við þau hér á þessari síðu. Það væri ekkert verra ef Rooney myndi bara smella í eins og 2 mörk til viðbótar, þá væri hann sannarlega óumdeildur markakóngur Manchester United.

Markakóngurinn Wayne Rooney

Hvað sem öllum Angló-ítölskum keppnum líður þá er afrek Wayne Rooney magnað. Förum aðeins yfir markatölfræðina.

Wayne Rooney hefur skorað mörk á 13 mismunandi tímabilum fyrir Manchester United. Hans bestu tímabil voru annars vegar 2009-10 og hins vegar 2011-12, þegar hann skoraði 34 mörk í öllum keppnum. Afrekið var örlítið betra í seinna skiptið þegar hann skoraði mörkin í 43 leikjum á móti 44 leikjum í fyrra skiptið. Markafjöldinn yfir heilt tímabil hefur aldrei farið undir 14 mörk hjá Rooney.

Eftir keppnum þá raðast markaskorunin þannig:

  • Enska úrvalsdeildin: 180 mörk í 384 leikjum
  • Meistaradeild Evrópu: 34 mörk í 88 leikjum
  • Enski bikarinn: 22 mörk í 39 leikjum
  • Evrópudeildin: 5 mörk í 8 leikjum
  • Deildarbikarinn: 5 mörk í 19 leikjum
  • Heimsmeistarakeppni félagsliða: 3 mörk í 2 leikjum
  • Samfélagsskjöldurinn: 1 mark í 5 leikjum

En það er of mikil einföldun að telja eingöngu mörkin sem Wayne Rooney hefur skorað fyrir Manchester United. Wayne Rooney var algjör lykilleikmaður í uppbyggingarstarfi Ferguson á árunum eftir að Rooney kom, starfinu sem leiddi að einhverju besta liði sem Manchester United hefur átt. Liðið sem vann Meistaradeildina 2008, vann deildina 3 tímabil í röð og fór þrisvar sinnum í úrslitaleik Meistaradeildarinnar á fjórum árum.

Wayne Rooney hefur flest tímabilin á sínum ferli með Manchester United verið hjartað í sóknarleik liðsins. Ekki endilega fimasti sóknarleikmaðurinn, ekki endilega mesti markaskorarinn en sá sem keyrði liðið áfram í baráttunni og gaf aldrei neitt eftir. Og hey, flest þessara marka sem Rooney hefur skorað eru ekki á færi hvers sem er í boltanum.

Goðsögnin Wayne Rooney

Það var kannski á vissan hátt viðeigandi að markið sem sló markametið skyldi vera þetta mark. Stórkostlega flott mark sem dugði þó ekki nema í jafntefli á þeim tímapunkti þegar liðið þurfti sárlega á sigri að halda. Það hljómar kannski eins og ég sé að gera lítið úr Wayne Rooney eða því sem hann hefur gert fyrir Manchester United í gegnum tíðina en svo er ekki, minn punktur er þessi:

Sagan fer oft mjúkum höndum um goðsagnir. Sagan mun, réttilega, sýna feril Wayne Rooney hjá Manchester United í dýrðarljóma. Akkúrat núna erum við að upplifa tímabil þar sem ákveðins pirrings gætir gagnvart Rooney. Þetta mark kom á svoleiðis tímapunkti, þegar United hefði getað unnið Stoke og sett almennilega pressu á toppsætin en í staðinn þurfti það að láta sér nægja jafntefli. Mark Rooney, þótt flott væri, virkaði í augnablikinu nánast eins og sárabótamark að sumu leyti.

En þetta er stórmerkilegt og gullfallegt mark. Þetta tímabil mun fara eins og það fer og fljótlega, kannski næsta sumar, kannski eftir 1-2 ár, verður ferill Wayne Rooney hjá Manchester United á enda. Og hann verður markahæsti leikmaður Manchester United frá upphafi. Og þetta mark verður spilað þegar við rifjum upp hverslags snillingur þessi leikmaður var. Burtséð frá úrslitunum þá var þetta mark sem átti skilið að vera markið sem sló metið.

Munu tilburðir Rooney til að knýja fram sölu frá Manchester United koma í veg fyrir að Wayne Rooney verði goðsögn hjá Manchester United? Mun dvínandi form hans undir lokin setja blett á ferilinn þegar fram líða stundir? Ekki aldeilis. Hér fyrr í pistlinum var minnst á tímabilið 1972-73. Það var ekki gott tímabil. George Best var sífellt meira til vandræða, mætti fullur á æfingar, lét sig hverfa, var settur á sölulista og svo inn í liðið aftur. Denis Law var skugginn af þeim leikmanni sem hann hafði verið og skoraði aðeins 2 mörk í deildinni þetta tímabil. Bobby Charlton var líka á niðurleið, skoraði samtals 7 mörk á tímabilinu sem var hans slakasti árangur fyrir félagið á öllum ferlinum. Hetjurnar þrjár töluðust varla við og það var dapur mórall í liðinu. Manchester United tapaði fleiri leikjum en það vann og endaði í 18. sæti. Bæði Law og Charlton hættu hjá United eftir tímabilið. Tímabilið eftir það var ekki mikið skárra, Best var sparkað úr liðinu um áramótin eftir að hafa enn einu sinni látið sig hverfa og United féll um vorið.

Það skal enginn segja mér að það hafi ekki einhver upplifað nettan pirring út í þá félaga einhvern tímann á þessu tímabili, jafnvel tímabilunum á undan. Þegar stuðningsmaður fótboltaliðs veit hversu gott liðið getur verið og hversu góður leikmaður getur, og hefur, verið fyrir liðið, þá getur verið stutt í pirringinn þegar það gengur ekki eins vel. En enginn stuðningsmaður Manchester United er í nokkrum einasta vafa um að þeir félagar Charlton, Best og Law eru risar meðal goðsagna Manchester United. Og sagan mun fara álíka vel með Wayne Rooney. Enda á hann það skilið.

Til hamingju með metið, Wayne Rooney.

Pistlar

Hvað er í gangi í yngri liðum félagsins: Ný Ársuppgjör

skrifaði þann | Engin ummæli

Sökum anna hefur ekki tekist að fjalla nægilega vel um yngri lið félagsins en hér að neðan verður hlaupið yfir það helsta sem hefur gerst síðustu tvo mánuðina. Einnig verður fjallað um þá leikmenn liðsins sem eru á láni.

Warren Joyce, fyrrverandi þjálfari U23 ára liðsins, yfirgaf liðið til að taka við Wigan Athletic í Championship deildinni og er Nicky Butt enn við stjórnvölin hjá U23 ára liðinu sem hefur gengið illa eftir brotthvarf Joyce.

Leiðinlegar fréttir af gömlum United mönnum en bæði Will Keane og Paddy McNair meiddust alvarlega nú á dögunum og er tímabilið líklega búið hjá þeim báðum.

Lánsvaktin

  • Markvörðurinn Sam Johnstone fær að fara á láni núna í janúar en mörg Championship félög eru á eftir honum. Miðað við viðtal sem José Mourinho var í virðist sem Joel Pereira komi þá aftur til félagsins í janúar. Pereira hefur spilað síðustu 10 leiki fyrir Belenenses í portúgölsku deildinni og meðal annars haldið hreinu gegn Porto. Belenenses situr um miðja deild.
  • Adnan Januzaj er kominn aftur í byrjunarlið Sunderland eftir meiðsli. Var hann meðal annars í byrjunarliðinu í 1-0 tapi gegn Chelsea ásamt því sem hann átti stóran þátt í sigurmarki liðsins gegn Watford og að lokum lagði hann upp mark fyrir Jermain Defoe í tapinu gegn Burnley á dögunum. Sunderland er í bullandi fallbaráttu.
  • Eftir þjálfaraskipti hjá Wolves hefur Cameron Borthwick-Jackson ekki fengið mikið að spila og ekki verið í hóp hjá liðinu í þó nokkrum leikjum í röð. Mögulegt er að United reyni að kalla hann til baka í janúar og reyni að lána hann annað þar sem hann fær þann spiltíma sem hann þarf. Wolves eru að sogast niður í fallbaráttuna.
  • Andreas Pereira er ennþá fastamaður hjá Granada sem situr þó enn í fallsæti í spænsku deildinni. Pereira skoraði einmitt sitt fyrsta mark á dögunum í óvæntum 2-1 sigri á Sevilla. Einnig er Pereira einn af þeim 20 leikmönnum sem hafa skapað flest færin í spænsku deildinni það sem af er vetri. er hann yngstur á listanum.

Mikið hefur verið rætt og ritað um hið nýja og endurbætta U18 ára lið United á þessu tímabili. Sem stendur eru staðan þannig að Nicky Butt er yfir akademíunni, Nick Cox er Head of Operations, Jim Lawlor og Marcel Bout eru aðalnjósnar, John Murtagh er Head of Youth Development, Kieran McKenna er þjálfari U18 ára liðsins og Neil Ryan er þjálfari U16 ára liðsins. Nicky Butt stjórnar svo U23 sem stendur ásamt því að Tommy Martin stjórnar æfingum.

Einnig hefur liðið ráðið heilan helling af nýjum njósnurum sem hafa verið hjá hinum ýmsu stórliðum. Þar á meðal koma tveir frá elskulegu nágrönnunum í Manchester City.

U23 ára liðið

Eins og áður sagði þá hefur liðinu gengið brösuglega síðan Joyce fór en til að bæta gráu ofan á svart meiddist Joe Riley á dögunum en hann er einn af helstu burðarásum liðsins. Að sama skapi hefur Timothy Fosu-Mensah ekkert spilað með liðinu þó hann spili ekki staka mínútu með aðalliðinu. Hvað er í gangi þar er erfitt að skilja.

Mögulegt er að Joyce reyni að fá leikmenn á borð við Fosu-Mensah á láni nú í Janúar en Wigan þarf nauðsynlega á leikmönnum að halda í fallbaráttunni sem þeir eru í.

Hópurinn hjá U23 liðinu er lítill og hefðu eflaust hinir ýmsu leikmenn sem spila lítið eða ekkert með aðalliðinu gott af því að fá einn og einn leik inn á milli með U23 ára liðinu. Þannig tókst Louis Van Gaal nú að halda mönnum á tánum og undanfarið hefðu leikmenn á borð við Memphis, Morgan Schneiderlin, Bastian Schweinsteiger, Ashley Young og Marcus Rashford eflaust gott af mínútum.

Fyrsti leikurinn eftir brotthvarf Joyce var gegn Sunderland, tapaðist hann 2-0 þar sem Jan Kirchoff og Seb Larsson skoruðu fyrir Sunderland.

Í næsta leik gegn Reading var hinn ungi Callum Gribbin kominn í byrjunarliðið en hann varð 19 ára núna 18. desember. Gribbin hafði einmitt skorað þrennu fyrir U18 liðið aðeins nokkrum dögum áður. Endaði leikurinn gegn Reading 2-2 þar sem Josh Harrop jafnaði leikinn fyrir United og kom þeim yfir áður en Reading jafnaði.

Lokaleikur ársins tapaðist 3-1 gegn Chelsea þar sem Axel Tuanzebe kom United yfir áður en Chelsea svaraði með þremur mörkum. Kieran O’Hara varði meðal annars víti til að halda United í leiknum en allt kom fyrir ekki.

Kieran O´Hara stóð í rammanum alla þessa þrjá leiki svo Sam Johnstone er hvorki að spila með aðalliðinu né U23, því má ætla að hann fari um leið og hann geti í janúar.

Liðið situr í sjöunda sæti af 12 liðum í Premier League 2 Division 1.

U18 ára liðið

Sem stendur er U18 ára lið United að vekja töluverða athygli. Þá sérstaklega fyrir þann blússandi sóknarbolta sem þeir eru að spila en liðið hefur skorað meira nú þegar en það gerði á öllu síðasta tímabili. Síðan McKenna tók við þá hefur liðið skorað 28 mörk í níu leikjum. Leikmenn á borð við Angel Gomes, Indy Boonen, Tahith Chong, áðurnefndan Callum Gribbin, DJ Buffonge og Lee O’Connor hafa allir sýnt góða takta í vetur.

Síðan síðasta grein var skrifuð þá hefur liðið spilað sjö leiki. Unnið fjóra, gert tvö jafntefli en því miður tapaði liðið fyrir Southampton í FA Youth Cup. Liðið vann samt sem áður Blackburn með fjórum mörkum gegn einu, Newcastle var pakkað saman 4-0, áðurnefnt 3-3 jafntefli við Liverpool fylgdi áður en Derby County voru lagðir af velli 4-0.

Mörkin úr Liverpool leiknum má svo sjá hér.

Liðinu fataðist þó aðeins flugið nú í desember en var gert jafntefli við erkifjendurnar í City áður en liðið tapaði í FA Youth Cup.

Situr U18 ára liðið í öðru sæti deildarinnar á eftir Manchester City sem eru taplausir og með tvo leiki til góða í fyrsta sætinu. Liverpool er svo að narta í hælana á United.

Pistlar

Er allt í rugli?

skrifaði þann | 5 ummæli

Eftir leikinn í gær fannst mér tilvalið að hlaupa aðeins yfir leikinn, mína skoðun á leikmannahópnum og það sem af er tímabili.

Eins og þau ykkar sem lásu upphitunina fyrir leikinn í gær tókuð eflasut eftir þá var ég sammála Mourinho með flest allar breytingarnar sem hann gerði á liðinu. Hann veit það sjálfur að það þarf að halda leikmönnum góðum og ferskum, því voru flestar breytingarnar jákvæðar, allavega fyrir leik. Þeir leikmenn sem hafa ekki fengið mínútur fengu þær núna, hvernig þeir nýttu þær er svo allt annað mál.

Ég viðurkenni að ég sá ekki leikinn en hef horft á aðalatriðin á netinu, fyrir mér er nokkuð augljóst að leikmenn vissu ekki hvernig átti að bregðast við því að vera hreinlega sparkaðir niður ítrekað allan leikinn. Skiljanlega, þar sem þeir máttu varla sýna tilfinningar inn á vellinum þegar ákveðinn Hollendingur þjálfaði liðið. Það er í svona leikjum sem þú vilt hafa tiltekinn hrokkinhærðan Belga inn á vellinum, fight fire with fire eins og segir á enskunni. Að því sögðu var spilamennskan auðvitað ekki brösug en það er varla við öðru að búast þegar sex leikmenn eru að byrja sinn fyrsta leik í vetur og fimm af þeim hafa ekki spilað staka mínútu.

Að sama skapi má tala um að 4-3-3 leikkerfi United í gær hafi misheppnast harkalega og Wayne Rooney verði að spila í 4-2-3-1 leikkerfinu sem liðið hefur spilað hingað til. Það er allt gott og blessað en fyrir mér er 4-3-3 leikkerfi það kerfi sem liðið ætti að spila og fúnkerar hvað best í þegar sterkustu ellefu leikmenn liðsins eru inn á vellinum.

Eins og ég sagði hér að ofan, með öllum þessum breytingum var nokkuð ljóst að liðið yrði mjög ryðgað. Ég er þó nokkuð viss um að Mourinho hafi ekki órað fyrir því að það yrði í raun jafn ryðgað og raun bar vitni. Aftur komum við að aggressífum leikstíl Feyenoord, ég held hreinlega að menn hafi ekki vitað hvernig átti að bregðast við.

Þrátt fyrir arfaslaka frammistöðu leikmanna þá var samt markið sem Feyenoord skoraði öskrandi rangstaða. Það er leiðinlegt að falla í þessa gryfju en núna annan leikinn í röð er United mögulega að tapa á dómaraákvörðun en mér fannst að liðið hefði átt að fá allavega eina vítaspyrnu gegn Manchester City um síðustu helgi.

Ef þessar ákvarðanir hefðu fallið með liðinu þá værum við allir að tala um að „liðið hefði nú ekki spilað vel en samt náð í úrslit og það væru alltaf einkenni meistaraliða“. Í stað þess eru menn farnir að væla um að Mourinho hafi ekki náð að breyta nægilega miklu eða bæta nægilega mikið, sem er mjög skiljanlegt enda er erfitt að umturna heilu knattspyrnufélagi á einu bretti. Nema þú sért Leicester City.

Þar af leiðandi til að svara spurningunni sem ég spurði í byrjun; Nei það er ekki allt í rugli. Gefum Mourinho tíma, hann skilar ALLTAF titli á öðru tímabili þori ég að fullyrða og venjulega skora liðin hans fullt af mörkum í leiðinni.

Að lokum þá eru hér nokkrur punktar um þá leikmenn sem höfðu ekkert spilað fyrir leikinn í gær:

Matteo Darmian: Komst ágætlega frá sínu, er ekki að fara byrja leiki virðist vera en fyrir mér ætti hann að vera varaskeifa í báða bakverðina. Ég vill halda honum en grunar að hann fari aftur til Ítalíu ef hann sér sig eingöngu sem varaskeifu hjá félaginu.

Marcos Rojo: Virðist ekki vera í United klassa. Hvað hann er að gera í liðinu er ofar mínum skilningi. Í rauninni held ég að liðið hafi ekki náð að selja hann og ákveðið að lána Cameron Borthwick-Jackson í þeirri von um að hann spili 30+ leiki og taki svo við sem varaskeifa fyrir Luke Shaw þegar Rojo loksins fer.

Chris Smalling: Besti varnarmaður félagsins í fyrra og einn besti varnarmaður deildarinnar einnig var ágætur. Augljóslega mjög ryðgaður en frammistaða Eric Bailly og Daley Blind hefur haldið honum út úr liðinu. Mér persónulega finnst þó að hann hefði átt að spila gegn City. Er mikill aðdáandi og vona að hann komi inn í liðið sem fyrst.

Morgan Schneiderlin: Mjög skiptar skoðanir á honum í þessum leik, annað hvort skelfilegur eða arfaslakur. Ég er mikill aðdáandi og ef liðið ætlar að spila 4-3-3 leikkerfi með djúpan miðjumann þá ætti hann að vera fyrsti kostur í þá stöðu. Þó svo að Michael Carrick geti auðvitað vel spilað þá stöðu einnig.

Anthony Martial: Byrjaði vissulega fyrstu leikina en var settur á bekkinn gegn City. Ég sagði á síðasta tímabili að ég hefði enga trú á að hann yrði jafn góður í ár og í fyrra. Ungir leikmenn sem koma inn með svona látum eiga alltaf eftir að ströggla aðeins á næsta tímabili. Raheem Sterling er eflaust besta dæmið. Martial bar liðið nánast uppi, átti svo vonbrigða sumar með Franska landsliðinu á Evrópumótinu og svo var hann auðvitað að standa í erfiðum skilnaði við æskuástina og barnsmóður sína. Ég hef þó 100% trú á að drengurinn rífi sig upp og verði á endanum einn rosalegur leikmaður.

Marcus Rashford: Hefur verið nokkurskonar Super-Sub hingað til og tel ég að það sé ágætt sem stendur. Persónulega finnst mér að hann ætti að spila einn og einn U23 ára leik inn á milli. Viðhalda sjálfstraustinu og þessu markanefi sem hann er með. Hann mun fá fullt af sénsum þó hann hafi ekki skorað í gær. Það gleymist að hann er bara 18 ára gamall. Ronaldo né Messi voru orðnir fastamenn í sínum liðum á þessum aldri.

Ashley Young & Memphis: Úff. Hvað getur maður sagt? Young fær að fljóta með því hann er reynslumikill, enskur og virðist geta leyst báða kantana sem og bakvörðinn. Ef hann sættir sig við að vera varaskeifa í vetur þá er hann ekki að fara fet. Hvað varðar Memphis þá veit ég ekki hvað skal segja. Drengurinn hefur hæfileika, það er ljóst, en það virðist sem sjálfstraustið hjá honum sé algerlega í molum. Og getan eftir því, það er hreinlega vont að horfa á hann spila. Það sem ég skil hvað minnst er hversu mikið hann hefur blásið út síðan hann kom til United, er enginn þjálfari þarna búinn að benda honum á að hann þurfi ekki að lyfta svona mikið eða setja hann á sérstakt æfingaprógram. Hann þarf að finna einhvern milliveg og það fljótt, ásamt því að hann þarf að skora eða leggja upp. Spurning hvort einn eða tveir leikir með U23 þar sem hann valtar yfir mótherjann gæti verið gott fyrir sjálfstraustið.