Í hádeginu morgun er það ferð til Wales sem er á dagskránni. Í fyrradag lauk einni af lengstu sölusögum sumarsins og þeirri sem Íslendingar fylgdust mest með þegar Swansea seldi sinn besta mann, Gylfa Sigurðsson, fyrir 45 milljónir punda til Everton. Þeir hafa augljóslega ekki náð að koma þeim peningum í lóg og verða því veikari en ella gegn United.
Gylfi hefur verið duglegur að skora gegn liðinu sem hann heldur með og um tíma gekk Swansea mjög vel gegn United, unnu þrjá leiki í röð 2014 og 2015 en síðan unnust tveir. Leikurinn í vor var hins vegar enn eitt jafnteflið á jafnteflisvetrinum mikla og það var auðvitað Gylfi sem skoraði mark Swansea.
Embed from Getty Images
Það er ekki bara Gylfi sem verður ekki í liði Swansea á morgun, heldur eru Fernando Llorente, Ki Sung-Yeung og Nathan Dyer líka frá vegna meiðsla. Það verður því 19 ára lánsmaðurinn frá Chelsea, Tammy Abraham sem verður fremsti maðurinn í víglínu Swansea. Eini maðurinn sem þeir hafa bætt við sig að ráði er Roque Mesa, 28 ára miðjumaður frá Spáni sem var ekki með í fyrsta leik Swansea, dræmu 0-0 jafntefli gegn Southampton á St Mary’s. Búast má við Swansea óbreyttu úr þeim leik, og því er þetta sams konar lið og rétt slapp við fall í fyrra, að Abraham frátöldum. Reyndar gekk Swansea þokkalega í síðustu upphitunarleikjunum, unnu B-deildarlið Birmingham 2-0 og síðan Sampdoria auðveldlega 4-0.
Það er óhætt að segja að brúnin hafi lyfst verulega á stuðningsmönnum United um síðustu helgi. Öruggur sigur, og flott spilamennska.
As requested – all the angles of @RomeluLukaku9's opener v West Ham! pic.twitter.com/7E6cWgbxhw
— Manchester United (@ManUtd) August 17, 2017
Nú er að halda verkefninu áfram og sýna að þetta hafi ekki verið tilviljun. Fyrstu sex leikir tímabilsins eru allir gegn liðum sem voru utan við efstu sex sætin á síðasta tímabili og því leikir sem, á pappír, eiga að vinnast. Það verður fljótt að fara loftið úr blöðrunni ef ekki gengur sem skyldi, og skemmst að minnast síðasta tímabils þegar fyrstu þrír leikirnir unnust vel en síðan kom tapið gegn City og strax í kjölfarið tap gegn Watford. Nú, og jafnvel þó allir þessir leikir í ágúst og september vinnist má alveg minnast á City sem unnu eins alla leiki í ágúst og september í fyrra, þar með talið United leikinn og farið að tala um þá sem ósigrandi, sem varð síðan síður en svo raunin.
Allt þetta er auðvitað bara til að koma okkur aðeins niður á jörðina eftir frábæran síðasta leik. Frammistaðan um síðustu helgi vinnur ekki leikinn á morgun og það er langur vetur framundan.
En: ef þetta lið hér spilar eins og það á að geta þá á ekki að vera vafi á því að liðið sigrar Swansea.
Ég spái óbreyttu liði, það verður þannig gegn minni liðum að Ander Herrera verður á bekk en sóknarþunginn aukinn. Það eru engin meiðsli í gangi utan langtímameiðslanna og miðað við að Young og Shaw tóku vel á því í sex á móti sex æfingaleik á Old Trafford eftir leikinn um síðustu helgi er meira að segja að styttast í þá. Haustleikir þegar vika er á milli leikja og enginn meiddur að ráði eru góðir tímar.
Þessi leikur á morgun er samt strax gríðarmikilvægur. Fyrsti leikurinn sló tóninn og ef United nær svipaðri frammistöðu á morgun þá myndi það auka á sjálfstraust leikmanna og sýna að United sé í alvöru á leiðinni til baka. Það fær enginn að tala of digurbarkalega þegar ég heyri til um hvers má vænta í lok tímabils þó vel gangi núna, en hitt er jafn víst að ef töp og jafntefli fara að sýna sig eins og á síðasta tímabili þá verður erfitt að rífa liðið upp á ný. Sigurleikur gefur hins vegar þrjú stig og það er aldrei að vita hvaða máli þau skipta þegar upp er staðið. Það er enginn að fara að vanmeta Swansea, en alveg eins og að vinna West Ham örugglega á heimavelli í stað þess að gera jafntefli, þá eru leikir eins og leikurinn á morgun prófsteinn á lið sem ætlar sér að berjast um efstu sætin í deildinni.
Tímabilið 2017 til 2018 hefst á leik gegn West Ham United frá austurhluta London. Þessi leikur fer þó fram á heimavelli Manchester United, okkar ástkæra Old Trafford. Fyrsti leikur okkar liðs og sá síðasti fara fram á heimavelli, akkúrat eins og við viljum hafa það.
Þá er komið að lokaleik Manchester United í ensku úrvalsdeildinni þetta tímabilið. Síðustu leikir hafa verið mjög daprir en stjórinn hefur verið að rótera liðinu mikið og aðalmálið virðist að halda mönnum ómeiddum fyrir leikinn sem skiptir öllu fyrir tímabilið. Þrátt fyrir framfarir í spilamennsku frá stjórnartíð Louis van Gaal þá hefur það því miður ekki skilað stigum á töfluna og slök nýting á sóknarfærum stærsti höfuðverkurinn. Liðið getur varist vel og hefur ekki verið að fá á sig mikið af mörkum. Spilið hefur oft verið gott og liðið getað haldið boltanum nema þegar spilað er án Paul Pogba.
Við erum í svolítið skrýtinni stöðu akkúrat núna, við stuðningsmenn Manchester United. Við erum að bíða eftir stærsta leik tímabilsins, úrslitaleik Evrópudeildarinnar eftir rétt rúma viku, en í millitíðinni þurfum við að spila tvo leiki sem skipta engu máli, svona úr því að liðið á ekki tölfræðilega möguleika á því að komast í eitt af sætunum sem gefa Meistaradeildarsæti. Þessi leikur hefði auðvitað átt að vera mjög mikilvægur en töpin tvö gegn Arsenal og Tottenham, sem og jafnteflin 14(!), hafa gert það að verkum að við erum bara úr leik í deildinni.